تولید کرایوژل و زیروژل کتیرا-ایزوله پروتئین آب پنیر به منظور بارگذاری و رهش کنترل شده سیلی‌مارین

سیلی‌مارین یک مخلوط فلانوئیدی است که اثرات ضد دیابتی آن به گستردگی مورد مطالعه قرار گرفته و به اثبات رسیده است. در این پژوهش نمونه هاى کرایوژل و زیروژل مخلوط کتیرا ایزوله پروتئین آب پنیر حاوى سیلی‌مارین تهیه شد و ویژگی‌های فیزیکوشیمایی، بافتی، مکانیکی و ریزساختار آنها با آزمون‌های طیف سنجى مادون قرمز، جذب و دفع نیتروژن، بافت سنجى و میکروسکوپ الکترونی مورد بررسى قرار گرفت. علاوه بر این نرخ تورم این ساختار‌ها و نیز آهنگ رهش سیلی‌مارین از آنها در شرایط اسیدی و قلیایی مورد ارزیابى قرار گرفت. نتایج آزمون ها حاکى از این بود که کرایوژل‌ها ساختاری متخلخل و شبکه‌اى از حفرات باز و بهم پیوسته داشتند، اما زیروژل‌ها بافتى بسیار فشرده و متراکم همراه با حفرات بسته و غیر مرتبط از خود نشان دادند. افزودن کتیرا به ایزوله پروتئین آب پنیر سبب بهبود خصوصیات فیزیکی، مکانیکی و مورفولوژیکی ژل‌های خشک گردید، درحالیکه سیلی‌مارین موجب افزایش تخلخل و تضعیف قدرت مکانیکی و مورفولوژیکی آنها شد. بارگذاری سیلی‌مارین همچنین سبب کاهش نسبت تورم ساختار‌های خشک گردید. این تغییرات که نتیجه برهم‌کنش‌هاى بین ملکولى کتیرا، ایزوله پروتئین آب پنیر و سیلى‌مارین مى باشد، با آزمون ftir مورد تایید قرار گرفت. نتایج رهش سیلی‌مارین نشان داد که بخش عمده سیلیمارین بارگذاری شده (80 درصد) در طول دوره بررسى رهش از کرایوژل آزاد شد، درحالیکه در این شرایط تنها 30 درصد از سیلی‌مارین بارگذاری شده از زیروژل خارج گردید. در مورد هر دو ساختار نرخ رهش در شرایط قلیایی بیشتر از شرایط اسیدی بود. نتایج مدل‌سازی ریاضی نشان داد که رهش سیلی‌مارین از کرایوژل و زیروژل‌های ایزوله پروتئین آب پنیرکتیرا بر مبناى مدل کورسمیرپپاس قابل پیش بینى است.