استفاده از ترکیبات هالوکربنی در ساخت کاتالیزور زیگلرناتا بر پایه منیزیم اتوکسید (مروری بر مطالعات)

کاتالیزورهای موجود در واحدهای تولید پلی اتیلن سنگین معمولاً از نسل‌های دوم و سوم کاتالیزورهای زیگلرناتا است. فعالیت این دسته از کاتالیزورها پایین بوده و برای تولید ‌میزان مشخصی از پلی‌اتیلن سنگین، کاتالیزور بیشتری در مقایسه با نسل‌های جدیدتر این کاتالیزورها مورد نیاز است. با توجه به اینکه این کاتالیزورها قیمت نسبتاً بالایی دارند، بهره‌وری تولید را پایین می‌آورند. فعالیت کاتالیزورهای زیگلرناتا ازجمله مسائل پراهمیت در فرایند پلیمری شدن پلی الفین ها است که تحت تاثیر شرایط پلیمری شدن و ترکیب درصد کاتالیزور است. در سال‌های اخیر توجه پژوهشگران به استفاده از ترکیبات مختلف برای بهبود عملکرد کاتالیزورها جلب شده است. در این میان ترکیبات هالوکربنی به‌عنوان افزایش‌دهنده‌ فعالیت کاتالیزور موردتوجه قرارگرفته‌اند. بررسی‌ها نشان می‌دهد این ترکیبات علاوه بر فعالیت کاتالیزور بر خواص محصول پلی الفینی ازجمله جرم مولکولی، توزیع اندازه ذرات، چگالی توده، میزان پودر ریز (کمتر از 63 میکرون) و واکس تولیدی در فرایند، تاثیرگذار هستند. ترکیبات هالوکربنی می‌توانند هم به‌عنوان جزئی از ترکیب درصد کاتالیزور و هم در فرایند پلیمری شدن مورد استفاده قرار گیرند. این ترکیبات با تاثیر بر ترکیب درصد کمک کاتالیزور سبب بیشتر شدن گروه‌های فعال در کمک کاتالیزور و در نتیجه سبب افزایش فعالیت کاتالیزور می شوند. درواقع، افزایش فعالیت کاتالیزور به دلیل بیشتر شدن مواضع فعال در دسترس یا فعال کردن مراکزی که به هر دلیلی در فرایند پلیمری شدن غیرفعال شده‌اند عمل می‌کند.