رهایش کنترل شده موضعی دارو با استفاده از کاشتنی های پلیمری

مصرف دارو به روش متداول آن اغلب حساسیت زا بوده و باعث ایجاد تراکم در بافت سالم و نیازمند مراجعه مکرر و موجب بروز مشکلات دیگر است. از این رو محققان روش های مختلفی را برای کاهش عوارض و مشکلات ارائه داده اند. یکی از این روش ها دارورسانی موضعی با استفاده از حامل های کاشتنی در محل مورد نظر است. به طور مثال در درمان سرطان بعد از عمل جراحی به دلیل ایجاد عفونت، جلوگیری از عود تومور و داروهای دیگر، لازم است در محل جراحی رهایش داروهایی انجام شود؛ اما این رهاسازی دارو تحت عوامل مختلفی با کنترل از خارج بدن یا تغییر فاکتورهای داخل بدن انجام می شود که هرکدام به نوبه خود دارای معایب و مزایایی هستند. در رهایش کنترل شده موضعی دارو، برای ساخت حامل ها می توان از پلیمرهای تجزیه پذیر و تجزیه ناپذیر متناسب با نوع بیماری و محل کاشت استفاده کرد.