اهمیت شاخه زنی پلی اتیلن به کمک فرآیندهای پس-اصلاحی

پلی اتیلن با چگالی کم (ldpe) رزینی تجاری و پر مصرف در کاربردهایی چون تولید فیلم ها، ظروف دمشی و ... است. این ماده دارای ساختاری پر شاخه بوده، طول این شاخه ها به صورت گسترده ای توزیع شده اند. ldpe به روش رادیکالی و تحت فشارهای بالا تولید می شود. ماهیت خطی زنجیر های پلیمری انواع پلی اتیلن ها را م یتوان با استفاده از کومنومرهای بلندتر از اتیلن مثل بوتن و هگزن یا با استفاده از کاتالیزور هایی که الیگومرهای فعال پلیمر شدن را تشکیل می دهند، برهم ریخت. اما استفاده از کاتالیزور ها به دلیل محدودیت دسترسی و همچنین قیمت زیاد، در همه کشورها امکان پذیر نیست. روش های جایگزین برای ایجاد شاخه های بلند در ساختار پلیمر در غیاب کاتالیزورها، فرایند های پس-اصلاحی (reactive extrusion) از جمله اکستروژن واکنشی (pos tmodification) است. اخیراً از واکنش های رادیکالی در اص الح پسپلیمر شدن پلی الفین ها بهره گرفته شده است. در این روش، تغییر در درجه شاخه ای شدن با کنترل متغیرهای گوناگون از جمله دما، زمان اقامت، خوراک پراکسید، فشار و ... که به شدت روی خواص رئولوژیکی، تبلور و چگالی محصول تاثیرگذارند، امکان پذیر است. در این مقاله به معرفی فرایند اکستروژن واکنشی و کاربرد آن در پیوندزنی و شاخه زنی پلی اتیلن پرداخته شده است.