تکثرگرایی در روش‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره

تصمیم‌‌گیری در زمره مهم‌‌ترین وظایف مدیران قلمداد می‌‌شود. تاکنون رویکرد‌‌های متعددی به مقوله تصمیم‌‌گیری وجود داشته است. فلاسفه، مدیران، جامعه‌‌شناسان و روانشناسان، هریک از منظری به مقوله تصمیم‌‌گیری نگریسته‌‌اند. پژوهش حاضر سعی دارد نگاهی نو به فنون تصمیم‌‌گیری کمی در قالب نظریه تکثّرگرایی بیاندازد. بدین منظور سعی بر عملیاتی نمودن و بازآفرینی مفهوم تکثّرگرایی در حوزه تصمیم‌‌گیری کمّی بوده است. در این راستا، ابعاد مثلث سازی، تحلیل پایداری (حساسیت)، توجه به مقوله اعتبار و پایایی و تکثّر داده‌‌ها به‌عنوان ارکان چهارگانه تکثّرگرایی موردبحث قرارگرفته‌اند؛ بنابراین، مهم‌‌ترین نوآوری پژوهش حاضر را می‌‌توان در بسط مفهوم تکثّر داده، در کنار بازتعریف سه رکن دیگر تکثّرگرایی در تصمیم‌‌گیری چندمعیاره، قلمداد کرد. نتیجه تکثّر داده در یک نمونه عملی گویای آن است که رابطه نزدیکی میان رتبه‌‌بندی سه رویکرد قطعی، فازی و خاکستری وجود دارد. ازآنجایی‌که نظریه فوق مبتنی بر مثال‌‌های معدود در یک صنعت است، در تعمیم نتایج بایستی احتیاط نمود. تعمیم‌‌‌‌پذیری، بر قابلیت تعمیم نتایج به دیگر مطالعات مشابه اشارت دارد.