تدوین الگوی تولید مبتنی بر پارادایم تولید اجتماعی

با توجه به ظهور مستمر فناوری ‌های جدید و تغییر دائمی نیازهای مشتریان، تولید اجتماعی به یکی از پارادایم‌های مورد توجه در سطح جهان تبدیل شده‌است. هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی تولید اجتماعی در صنعت مبلمان است. این پژوهش در دو فاز اجرا شده‌است؛ در فاز اول و کیفی از نظریه داده بنیاد جهت شناسایی عوامل موثر در تولید اجتماعی استفاده شده و در فاز دوم و کمی از رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری (sem) به منظور ارزیابی و اعتبارسنجی مدل مفهومی حاصل از مرحله قبل بهره‌جسته شده‌است؛ بنابراین این پژوهش از لحاظ هدف، بنیادی و از لحاظ نوع روش، توصیفی–اکتشافی است. ابزار گردآوری داده‌ها در بخش کیفی مصاحبه بوده و جامعه آماری این بخش نیز مدیران ارشد در صنعت مبلمان هستند و برای نمونه‌گیری در این بخش نیز از روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده‌شده‌است. ابزار گردآوری داده‌ها در بخش کمی پرسشنامه و روش نمونه گیری نیز تصادفی طبقه‌ای است. بر اساس نتایج کدگذاری باز و محوری در فاز کیفی عوامل ساختار غیرمتمرکز، فضای مشارکت، شبکه‌های اجتماعی، آموزش‌های شبکه‌ای، فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات و ظرفیت‌های تحقیق و توسعه از جمله زیرساخت‌های لازم برای تولید اجتماعی شناسایی شدند. همچنین پایش محیطی، تجاری‌سازی محصول، توسعه ظرفیت‌های مشارکتی، مالکیت فکری ایده‌ها، ارزیابی ایده تا محصول و توسعه شبکه‌سازی به عنوان راهبردهای تولید اجتماعی دسته بندی شدند. نتایج فاز کمی نشان داد مهمترین راهبرد اجرای تولید اجتماعی توسعه شبکه سازی است و مهمترین بستر لازم برای پیاده سازی مفهوم تولید اجتماعی، تقویت فناوری ‌های اطلاعات و ارتباطات است.