ارائه مدلی از تاب آوری بومی در فناوری راهبردی ایران

یکی از روش ‌های افزایش تاب آوری در هر کشوری و متعاقبا هر صنعتی، افزایش توانمندی در حوزه فناوری است. اکتساب فناوری‌های راهبردی از کشورهای صاحب فناوری همواره با چالش روبه‌رو بوده است. هدف اصلی پژوهش حاضر ارائه مدلی از تاب آوری بومی با رویکرد اکتساب درون‌زای فناوری در یکی از صنایع با فناوری راهبردی ایران می‌باشد. روش تحقیق بصورت ترکیبی است. مرحله اول با راهبرد کیفی به روش پدیدارشناسی انجام گردیده است. در این مرحله، مصاحبه با 20 نفر از خبرگان این حوزه انجام و پس از تحلیل داده‌ها با کمک نرم افزارatlas.ti ابعاد و مولفه‌های موثر استخراج گردید. در مرحله دوم به منظور ارزیابی ابعاد و معیارهای استخراج شده، با استفاده از روش کمی تحلیل معادلات ساختاری و با کمک نرم افزار smart pls و نظرخواهی از 76 نفر از صاحبنظران این صنعت، معیارهای استخراج شده تحلیل عاملی تاییدی گردید. در نهایت ابعاد حکمرانی فناوری پیشتاز، سازمان‌دهی پویا، مدیریت باورمند، سرمایه اجتماعی سازمانی، نهادهای میانجی دانش بنیان و تجاری سازی محصول بومی 6 بعد مدل هستند که از 28 مقوله فرعی شناسایی شده، 2 مقوله فرعی در مرحله ارزیابی کمی حذف و در نهایت مدل بدست آمده به همراه 26 مولفه تایید شده، استخراج گردید. نتایج این پژوهش، می‌تواند به مدیران و سیاستگذاران این حوزه کمک نماید تا بستر مناسبی برای تصمیم‌گیری جهت توسعه درونزای فناوری در شرایط تحریم فراهم نمایند.