بررسی نیازهای آموزشی شهروندان تهران در برابر زلزله

این پژوهش در پی تبیین نیازهای آموزشی شهروندان تهرانی بر اساس هدف اصلی شناسایی و اولویت‌بندی نیازهای آموزشی مردم تهران، در زمینه زلزله انجام گرفته است. این پژوهش از نوع پیمایشی است و جهت تعیین نیازهای آموزشی از روش نیازسنجی مبتنی بر مدل سه‌بُعدی کافمن، گوریکان و جانسون استفاده شده است. جامعه آماری این مطالعه، جمعیت شهر تهران (بر اساس آمار سال 1385، بالغ بر 7797520 نفر) بوده است؛ که از میان آنها 750 نفر نمونه، شامل 700 نفر شهروند با روش تصادفی طبقه‌ای از پنج منطقه شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تهران و نیز 50 نفر متخصص و مسئول به روش غیراحتمالی و هدفمند، جهت پژوهش انتخاب شده‌اند. پژوهشگران با مراجعه به منابع کتابخانه‌ای و جستجو در سایت‌های اینترنتی مرتبط با امر دفاع غیرنظامی، فهرستی نسبتاً کامل از مصادیق دفاع غیرنظامی جهت آمادگی در برابر زلزله در شهر تهران استنتاج نموده و با استفاده از پرسشنامه محقق‌ساخته در طیف لیکرت (چهارگزینه‌ای) داده‌های موردنیاز را از نمونه‌های آماری گردآوری نموده‌اند. تحلیل اطلاعات جهت نیازسنجی، مقایسه نظرات بین ‌گروه‌ها و اولویت‌بندی نیازها؛ توسط نرم‌افزار spssو آزمون فریدمن انجام گرفته است. اولویت‌بندی کلی در میان سه بخش مذکور مشخص نموده که نیازهای آموزشی مربوط به مهارت‌های کاهش آسیب‌پذیری قبل از وقوع زلزله در اولویت اول قرار دارد. علاوه بر این، مقایسه نیازهای آموزشی به تفکیک مشخصات جمعیت‌شناختی (جنسیت، گروه، میزان تحصیلات و منطقه محل سکونت) در این پژوهش نشان‌دهنده آن است که مشخصات مذکور بر نیازهای آموزشی افراد تاثیری ندارند.