بررسی رابطه بین آگاهی، نگرش و رفتار حامی محیط‌ زیست دانشجویان دختر دانشگاه قم

رفتار حامی محیط زیست یکی از عوامل موثر حفظ محیط زیست است که به میزان زیادی به آگاهی محیط‌ زیستی شهروندان بستگی دارد. این تحقیق بر اساس نظریه بامبرگ و موزر درباره عوامل تاثیرگذار بر رفتار محیط‌زیستی، تاثیر «آگاهی محیط‌ زیستی» بر «نگرش» و «رفتار محیط ‌زیستی» دانشجویان دختر دانشگاه قم را بررسی می‌کند. روش تحقیق پیمایشی و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، 370 نفر و روش نمونه گیری طبقه ای است. نتایج توصیفی تحقیق نشان می دهد: آگاهی بیشتر پاسخ‌گویان (9/57 درصد) درباره محیط زیست در حد متوسط است. نتایج استنباطی این تحقیق نشان می‌دهد بین متغیرهای «آگاهی محیط‌زیستی»، «نگرش محیط‌زیستی»، «تمایل به رفتار محیط‌زیستی» و «رفتارهای حامی محیط زیست» رابطه معنی‌دار وجود دارد؛ بین «منابع آگاهی‌بخش» و «آگاهی محیط ‌زیستی» رابطه معنی‌دار نیست. «آگاهی محیط‌زیستی» به صورت مستقیم، غیرمستقیم و کلی بر رفتار محیط‌ زیستی تاثیر قابل‌قبولی دارد. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان می دهد که سه متغیر مستقل باقی مانده در مجموع  فقط 6/20 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین می کنند. به طور کلی یافته‌های این تحقیق چارچوب نظری‌ای را که بر اساس آن مُدل تحقیق ترسیم شد تایید می کنند. برای بهبود رفتارهای حامی محیط‌‌ زیست‌ لازم است منابع آگاهی بخش تقویت شوند؛ فرایند «جامعه پذیری محیط‌ زیستی» به کمک همه سازمان ها و نهادهای دولتی و غیردولتی و خانواده ها انجام شود و کیفیت آموزش‌ها ارتقا یابند.