عوامل موثر بر رفتار ‌محیط‌زیستی شالیکاران شهرستان ساری به منظور پایداری شالیکاری

انسان بدون هیچ‌گونه تغییر در تفکر و رفتار نمی‌تواند مشکلات محیط زیستی خود را حل کند. تحقیق حاضر به منظور بررسی عوامل موثر بر رفتار محیط زیستی شالیکاران شهرستان ساری به منظور پایداری شالیکاری صورت گرفته است. مطالعه حاضر از نوع تحقیقات کاربردی بوده که به روش همبستگی توصیفی انجام گرفته است. جامعه آماری تحقیق شامل شالیکاران شهرستان ساری (24502n=) که تعداد 289 نفر از آنها بر اساس فرمول کوکران به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسش‌نامه استفاده شد که روایی آن توسط اساتید فن و صاحب نظران تایید شد و برای سنجش پایایی پرسش‌نامه، پس از انجام آزمون مقدماتی تعداد 30 نسخه از آن توسط شالیکاران شهرستان میاندرود تکمیل شد. نتایج حاصل از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسش‌نامه مذکور 74/0 به دست آمد. نتایج نشان داد که 5/58 درصد از شالیکاران در حد متوسطی رفتار حفاظت محیط زیستی را دارا هستند. تحلیل همبستگی نشان داد که بین تعداد اعضای خانواده شالیکاران، عملکرد، کل درآمد سالانه شالیکاری در سال، ویژگی اجتماعی، روش های آموزشی، نگرش و منابع اطلاعاتی با رفتار محیط زیستی رابطه معنی داری وجود دارد. تحلیل رگرسیون چندگانه گام‌به‌گام نیز نشان داد که سه متغیر روش های آموزشی، کل درآمد سالانه شالیکاری در سال و میزان عملکرد محصول برنج 27 درصد واریانس سطح رفتارهای حفظ محیط‌زیستی شالیکاران را تبیین می کنند.

Factors Affecting the Environmental Behavior of Rice Cultivators in County of Sari in Order to Sustainability of Paddy

Humans cannot solve environmental problems without any change in their thoughts and behaviors. The present study has been done to investigate the factors influencing environmental behavior of rice cultivators in order to sustainability of paddy in the County of Sari. This research is applied researches kind that has been done in descriptivecorrelational method. The population of the research consisted of rice cultivators in County of Sari (N =24502) that 269 of them were chosen based on Cochran formula. A questionnaire was used to collect data; its validity was confirmed by experts and scholars and for the reliability of the questionnaire, after a pilot test, the 30 copy of which was completed by rice cultivators of Miyanrood County. The Cronbach’s alpha for the mentioned questionnaire was reported as 0.74. The results showed that 58.5 percent of rice cultivators are at an average level of environmental protection. Correlation analysis showed that there is a significant relationship between number of family members of rice cultivators, performance, total annual income of paddy per year, social feature, training methods, attitudes and information resources with environmental behavior. Multiple step by step regression analysis showed that 27 percent of the variance in the level of environmental protection behaviors of rice cultivators was explained by three variables of training methods, total annual income of paddy per year and performance.