رابطه هیجان‌های پیشرفت مثبت تحصیلی، هیجان‌های پیشرفت منفی تحصیلی، و راهبردهای یادگیری با نقش واسطه‌ای رضایتمندی تحصیلی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه هیجان‌های پیشرفت مثبت و منفی تحصیلی با راهبردهای یادگیری با واسطه‌گری رضایتمندی تحصیلی بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را تمام دانش‌آموزان دبیرستان‌های شهرستان کوهبنان استان کرمان تشکیل دادند که از بین آنها 450 دانش‌آموز به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای و درون هر خوشه به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. به‌منظور گردآوری داده‌ها از پرسشنامۀ راهبردهای انگیزشی برای یادگیری، پرسشنامه هیجان‌های پیشرفت و مقیاس بهزیستی تحصیلی استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر نشان می‌دهند رضایتمندی تحصیلی نقش واسطه‌گری معناداری را بین هیجان‌های پیشرفت مثبت، هیجان‌های پیشرفت منفی و راهبردهای یادگیری داشت. همچنین، نتایج حاکی از این بود که بین متغیرهای ذکرشده به‌جز هیجان‌های پیشرفت منفی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر، یعنی هیجان‌های پیشرفت منفی رابطه منفی و معناداری با رضایتمندی تحصیلی و راهبردهای یادگیری داشتند؛ بنابراین، همه روابط مستقیم و معنادار هستند و نقش واسطه‌ای رضایتمندی تحصیلی در مدل پیشنهادی نیز تایید شد؛ ازاین‌رو، نتیجه گرفته می‌شود که ارتقای هیجان‌های مثبت تحصیلی و کاهش هیجان‌های منفی تحصیلی دانش‌آموزان، زمینة افزایش رضایتمندی تحصیلی دانش‌آموزان و به‌کارگیری راهبردهای یادگیری آنها را فراهم می‌کند.

the relationship between positive academic achievement emotions, negative academic achievement emotions, and learning strategies: the mediation role of academic satisfaction

the purpose of the study was to investigate the relationship between positive academic achievement emotions, negative academic achievement emotions with academic satisfaction (mediating academic satisfaction). the research method was descriptive of the correlational kind. the statistical population included all the high school students of the city of kuhbanan, kerman. among them 450 students were recruited using multistage cluster sampling method and, in each cluster, using simple random method. in order to collect data, motivated strategies for learning questionnaire, achievement emotions questionnaire, and academic well-being scale were used. in order to analyze the data, descriptive statistics such as the mean, the standard deviation, and the correlational matrix and inferential statistics such as path analysis were used. the results indicate that the academic satisfaction plays a significant mediating role between positive academic achievement emotions, negative academic achievement emotions, and learning strategies. the results also indicate that there is a positive and a significant relationship between all the mentioned variables except for the negative academic achievement emotions. in other words, there is a negative relationship between negative academic achievement emotions, academic satisfaction, and learning strategies. therefore, in the proposed model, all the relationships are direct and significant and the academic satisfaction plays a mediating and a confirmed role. thus, it is concluded that by enhancing students’ positive academic emotions and diminishing students’ negative academic emotions, the context for enhancing students’ academic satisfaction and their usage of learning strategies would be provided.