شناسایی اسنادهای خوش‌بینانه و بدبینانه مادر در ارتباط با نوجوان

هدف مطالعۀ حاضر، شناسایی اسنادهای خوش‌بینانه و بدبینانه مادر در ارتباط با نوجوان بود. پژوهش به روش کیفی انجام شد. با روش نمونه‌گیری هدفمند، 10 مادر دارای نوجوان 12 تا 18 ساله انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها به‌صورت مصاحبه نیمه‌ساختاریافته چهره به چهره بود. تحلیل داده‌ها با روش تحلیل تماتیک انجام شد. پنج مضمون اصلی با استخراج و کدگذاری مصاحبه‌ها به دست آمد که عبارت‌اند از: خوش‌بینی دیدن نکات مثبت از دریچه یک ذهن مثبت‌گرا، بدبینی دیدن نکات منفی از دریچه یک ذهن منفی‌گرا، خوش‌بینی تسهیل‌گر رابطه خوب و موثر والدین با نوجوان، اسنادهای خوش‌بینی (تداوم، علت و شخصی‌سازی) و چالش‌های فرزندپروری است. براساس پژوهش، هنگامی که مادر از اسنادهای خوش‌بینانه در تعامل با نوجوان استفاده می‌کند، روابط سازنده‌ای بین نوجوان و مادر به ‌وجود می‌آید، رضایت و آرامش بیشتری بین آنها ایجاد می‌شود و مادر با چالش‌های فرزندپروری کمتری مواجه می‌شود. درمقابل، استفاده از اسنادهای بدبینانه به کلافکی و عصبانیت بیشتر نوجوان منجر می‌شود. نارضایتی، نداشتن آرامش و تنش‌داشتن از پیامدهای استفاده از اسنادهای بدبینانه است؛ بنابراین، آشنایی مادران با اسنادهای خوش‌بینانه و بدبینانه در روابط سازنده با نوجوان نقش بسزایی دارد.

identifying the optimistic and pessimistic attributions of the mothers in relation to the adolescent

the aim of this study was to identifying the optimistic and pessimistic attributions of the mothers in relation to the adolescent. the study used a qualitative design and employed purposive sampling method to selected 10 mothers with adolescent children aged from 12 to 18 years. the semi-structured face-to-face interview was used to collect the data and the data analysis was performed by six-step thematic analysis method. the results showed that optimism was seeing the positive points through the lens of an optimistic mind, while pessimism included seeing the negative points through the lens of a pessimistic mind. moreover, optimism facilitated a good and effective parent-teenager relationship, optimistic attribution (continuation، reason and personalization) and parenting challenges. according to the results of this study, it can be concluded that when a mother adopts optimistic attribution in communicating with her teenager, there is constructive relationship between teenager and mother and much more satisfaction and peace happens between them and they face less parenting challenges. on the other hand, adopting pessimistic attribution can result in confusion and anger in teenager and dissatisfaction and lack of peace and tension are among its negative outcomes. therefore, mothers’ familiarity with optimistic and pessimistic attributions plays an important role in constructive relationships with adolescents.