اثربخشی آموزش مبتنی بر شفقت بر خودکارآمدی اجتماعی، تحمل پریشانی و خودانتقادی در دختران نوجوان تحت سرپرستی سازمان بهزیستی

هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر شفقت بر خودکارآمدی اجتماعی، تحمل پریشانی و خودانتقادی در دختران نوجوان تحت سرپرستی سازمان بهزیستی بود. روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونة پژوهش شامل 30 دختر نوجوان 14 تا 18 سالة تحت سرپرستی سازمان بهزیستی شهر کرمان بود که با نمونه‌گیری دردسترس، انتخاب و در گروههای مداخله و گواه جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر). گروه آزمایش، مداخله مبتنی بر شفقت را دریافت کرد (8 جلسه 90 دقیقه‌ای)؛ در حالی که به گروه کنترل هیچ آموزشی ارائه نشد. پس از پایان جلسات، پس‌آزمون و 2 ماه بعد از آن، پیگیری اجرا شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامۀ خودکارآمدی اجتماعی نوجوانان کنلی، پرسشنامۀ تحمل پریشانی سیمونز و گاهر و سطوح خودانتقادی تامسون و زاروف استفاده شد. داده‌ها با تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شدند. نتایج نشان دادند آموزش مبتنی بر شفقت تاثیر معناداری بر خودکارآمدی اجتماعی، تحمل پریشانی و خودانتقادی داشته است؛ این تاثیر در مرحلۀ پیگیری نیز تداوم داشت. با توجه به یافته‌ها آموزش مبتنی بر شفقت یک گزینۀ مناسب برای بهبود خودکارآمدی اجتماعی، تحمل پریشانی و کاهش خودانتقادی است.

The Effectiveness of Compassion Focused Training (CFT) on Social Self- Efficacy, Distress Tolerance and Self-Criticism in Adolesent Girls under Welfare Organization Care

The purpose of this study was to investigate the effectiveness of compassionbased training on social selfefficacy, distress tolerance, and selfcriticism in adolescent girls under the supervision of the Welfare Organization. The research method was semiexperimental with pretest, posttest, and followup, and control group. The sample consisted of 30 adolescent girls aged 14 to 18 years old who were under the supervision of the Kerman Welfare Organization. They were selected by available sampling and assigned to the experimental and control groups(15 people in each group). The experimental group received compassionfocused training intervention (8 sessions of 90 minutes), while the control group received no training. At the end of training sessions, posttest, and two months after that, followup was conducted. Connolly Adolescent Social Selfefficacy Questionnaire, the Simons and Gaher DistressTolerance Questionnaire, and the Thompson zuroff SelfCriticism Questionnaire were used to collect the data. Data were analyzed by repeatedmeasures analysis of variance. The results showed that compassionfocused training significantly affected social selfefficacy, distress tolerance, and selfcriticism. This effect also continued in the followup. Based on the findings, compassion focused training can be used as a suitable treatment option to improve social selfefficacy, distress tolerance, and reducing selfcriticism.