مقایسۀ اثربخشی آموزش مثبت‌نگری و درمان تصویرسازی ارتباطی بر اسنادهای ارتباطی، نگرش به روابط فرازناشویی و تمایزیافتگی خود در مراجعین به مراکز روانشناختی

هدف پژوهش حاضر، مقایسۀ اثربخشی آموزش مثبت‌نگری و درمان تصویرسازی ارتباطی بر اسنادهای ارتباطی، نگرش به روابط فرازناشویی و تمایزیافتگی خود در افراد مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر بهبهان بود. طرح پژوهش، آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون پیگیری با گروه گواه بود. حجم نمونه 45 فرد متاهل از جامعۀ مذکور بود که به روش نمونه‌گیری هدفمند، انتخاب و به‌صورت تصادفی در گروههای دوگانه گمارده شدند (هر گروه 15 نفر). ابزارهای پژوهشی به‌کاررفته، مقیاس اسناد ارتباطی، پرسشنامۀ نگرش به روابط فرازناشویی ویتلی و پرسشنامۀ تمایزیافتگی خود اسکورن و فریدلندر بودند. گروه آزمایشی مثبت‌نگری، 12 جلسه و گروه درمان تصویرسازی ارتباطی هندریکس، 8 جلسه، درمان دریافت کردند. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کواریانس چندمتغیره و تک‌متغیری استفاده شد. یافته‌ها نشان دادند هر دو رویکرد درمانی در مرحلۀ پس‌آزمون بر اسنادهای ارتباطی علّی و مسئولیت‌پذیری، نگرش به روابط فرازناشویی و تمایزیافتگی خود تاثیر معناداری دارند و به بهبود این متغیرها در گروههای آزمایشی منجر می‌شوند. مقایسۀ تطبیقی بین دو رویکرد آموزش مثبت‌نگری و تصویرسازی ارتباطی نشان داد در متغیرهای اسنادهای علّی و اسنادهای مسئولیت، تفاوت معناداری به نفع آموزش مثبت‌نگری مشاهده شد. همچنین، اثر آموزش مثبت‌اندیشی و درمان تصویرسازی ارتباطی بر متغیرهای وابسته در مرحلۀ پیگیری 45 روزه تداوم داشت؛بنابراین، آموزش مثبت‌نگری و درمان تصویرسازی ارتباطی باعث بهبود اسنادهای ارتباطی، نگرش به روابط فرازناشویی و تمایزیافتگی خود در افراد متاهل می‌شود.

Comparison of the Effectiveness of Positive Thinking Training and Communication Imaging Treatment on Communication Attributions, Attitudes to Crossover Relationships and SelfDifferentiation among Those Referring to Psychological Centers

The present study aimed to compare the effectiveness of positive thinking training and communication imaging treatment on communication attributions, attitudes to crossover relationships, and selfdifferentiation in people visiting Behbahan city counseling centers. The research design was an experimental pretest and posttestfollowup experiment with the control group. The sample size of 45 married people from the mentioned community was selected by judgment sampling method and randomly assigned to two groups (15 people per group). The research instruments included the Relationship Attributions Scale (RAM), the Watley Attitudes toward Infidelity Scale (AIS), and the Skorown Friedlander Differentiation of Self Inventory. The positive thinking training group received twelve sessions, and the communication imaging group received eight sessions. Multivariate and Univariate covariance analysis was used to analyze the data. The findings showed that all two postoperative therapeutic approaches had a significant effect on causal and responsible relationship attributions, attitudes to crossover relationships, and selfdifferentiation, and led to improved in experimental groups. A comparative comparison between the two approaches of positive thinking training, and communication imaging treatment showed that there was a significant difference in the variables of causal and responsible relationship attributions in favor of positive training. Also, the effect of positive thinking training and communication imaging treatment on dependent variables in the followup phase of 45 days has continued. Therefore, it can be said that positive thinking training and communication imaging treatment, improve communication attributions, attitudes to crossover relationships, and selfdifferentiation in married people.