اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان امیدواری دانش‌آموزان دارای والدین وابسته به مواد مخدر

هدف این پژوهش، اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان امیدواری دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه دارای والدین وابسته به مواد مخدر بود. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی، از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون و دوره پیگیری با گروه کنترل بود. تعداد افراد نمونه، 30 نفر بود که به روش نمونه‌گیری دردسترس و داوطلبانه از بین تمامی دانش‌آموزان پسر متوسطه دوم شهر کشکوئیه که در سال 1398-1397 مشغول به تحصیل بودند و دارای والد وابسته به مواد مخدر بودند، انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار به‌کاررفته، پرسشنامۀ امیدواری اسنایدر بود که در قبل، بعد و دو ماه پس از آموزش استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل یافته‌های تحقیق از آزمون آماری تحلیل کورایانس استفاده شد. نتایج بررسی متغیر امیدواری در مراحل اندازه‌گیری پس‌آزمون و پیگیری بعد از تعدیل اثر پیش‌آزمون نشان دادند آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان امیدواری دانش‌آموزان پسر متوسطه دوم به‌طور معناداری موثر است و این اثربخشی در مرحلۀ پیگیری هم ماندگار بود؛ بنابراین، به‌نظر می‌رسد تکنیک‌های آموزش پذیرش موجب می‌شود نوجوانان آگاهی و بینشی واقع‌بینانه‌تر نسبت به مسائل والدین خود کسب کنند و در این بین شیوه‌های لازم را برای افزایش امیدواری به زندگی به دست آورند.

The Efficacy of Acceptance and CommitmentBased Therapy on Hopefulness of Students with Drug Dependent Parents

This study aimed to evaluate the effect of acceptance and commitmentbased therapy on the level of hope in male high school students with drugdependent parents. The Method was quasiexperimental, pretestposttest, and followup period with the control group. Sample members were 30 people who were selected by available and voluntary sampling method from all high school male students in Koushkuyeh who were studying in 20182019 and had a drugdependent parent. They were randomly divided into two experimental and control groups. The Instrument used was Snyder Hope Questionnaire which was used in the pretest, posttest, and followup period. Covariance analysis was used to analyze the research findings. The results of examining the dimensions of hope and its subscales in the posttest measurement and followup stages after adjusting for the pretest effect showed that acceptance and commitmentbased therapy significantly improved the hope of high school male students. This effect was lasting in the followup phase. Thus, acceptance therapy techniques seem to enable adolescents to gain a more realistic awareness and insight into their parents’ issues and acquire the necessary ways to increase life expectancy.