اثربخشی آموزش مبتنی بر الگوی روانشناختی شکوفایی بر شادکامی، شایستگی و مشارکت اجتماعی

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر الگوی روانشناختی شکوفایی بر شادکامی، شایستگی و مشارکت اجتماعی بود. طرح پژوهش، شبه‌آزمایشی با بهره‌گیری از پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. شرکت‌کنندگان شامل 40 دانش‌آموز پسر دوره دوم متوسطه در منطقه 2 شهر تهران در نیم‌سال اول سال تحصیلی 1399-1398 بودند که به روش چندمرحله‌ای از دو مدرسه انتخاب شدند و در دو گروه کنترل و آزمایشی قرار گرفتند. ابتدا در مرحلۀ پیش‌آزمون، هر دو گروه به پرسشنامۀ شکوفایی (شادکامی، شایستگی و مشارکت اجتماعی) هژبریان، رضایی، بیگدلی، نجفی، و محمدی‌فر پاسخ دادند، سپس آموزش مبتنی بر الگوی روانشناختی شکوفایی در 12 جلسه 90 دقیقه‌ای برای گروه آزمایش اجرا شد و بعد از پایان دوره برای مرتبه دوم (به‌عنوان پس‌آزمون) و پس از دو ماه برای مرتبه سوم (به‌عنوان پیگیری) هر دو گروه به پرسشنامۀ شکوفایی پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون کواریانس چندمتغیره (مانکووا) تحلیل شدند. نتایج نشان دادند آموزش مبتنی بر الگوی روانشناختی شکوفایی، تغییرات پایداری در میزان شادکامی و مشارکت اجتماعی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در پس‌آزمون و پیگیری ایجاد می‌کند. تغییرات ایجادشده در شایستگی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل صرفاً در مرحلۀ پس‌آزمون معنا‌دار بود؛ اما در مرحلۀ پیگیری تفاوت معنی‌داری نداشت؛ بنابراین، پیشنهاد می‌شود به‌منظور افزایش شادکامی، شایستگی و مشارکت اجتماعی دانش‌آموزان، از آموزش مبتنی بر الگوی روانشناختی شکوفایی استفاده شود.

The Effectiveness of Training Based on the Flourishing Psychological Model on Happiness, Competence, and Social Participation

AbstractThis study aimed to investigate the effectiveness of training based on the Human Psychological Flourishing Model (HPFM) on happiness, competence, and social participation. The research design was quasiexperimental using pretest, posttest, and followup with the control group. Participants included 40 male high school students in district two of Tehran in the first half of the 20192020 academic year. The samples were selected as the multistage sampling method from two schools and divided into two control and experimental groups. In the pretest stage, both groups answered the Flourishing Psychological Questionnaire Scale (HFPS) Hojbarian, Rezaei, Bigdeli, Najafi, and Mohammadifar (Happiness, Competence, and Social Participation). Then, training based on HPFM was performed in 12 sessions of 90 minutes for the experimental group, and after the end of the training sessions for the second time (as a posttest) and after two months for the third time (as a followup), both groups responded to the research tool. Data were analyzed using a multivariate analysis of covariance (MANCOVA).The results showed that training based on HPFM has caused stable changes in the experimental group’s happiness and social participation compared to the control group. Changes in the experimental group’s competence and social participation compared to the control group were significant only in the posttest phase, while the followup phase was not significant. It is concluded that using training based on HPFM to increase students’ happiness, competence, and social participation is suggested.