مقایسۀ اثربخشی درمان مثبت‌نگر و معنادرمانی بر احساسات مثبت نسبت به همسر و تعارضات زناشویی در زنان متاهل

بروز تعارض در رابطۀ زناشویی اجتناب‌ناپذیر است؛ با این حال، وجود احساسات مثبت به زندگی زناشویی کمک می‌کند؛ بنابراین، هدف این پژوهش، مقایسۀ میزان تاثیر درمان مثبت‌نگر و معنادرمانی بر احساسات مثبت نسبت به همسر و تعارضات زناشویی در زنان متاهل بود. پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. با نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای، تعداد 60 نفر (در سه گروه 20 نفره) به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامۀ احساس‌های مثبت و پرسشنامۀ تعارضات زناشویی ثنایی بود. جلسات درمان مثبت‌نگر شامل هشت جلسه مبتنی بر پروتکل چان و کافمن و سیلبرمن بود و جلسات معنادرمانی شامل هشت جلسه مبتنی بر پروتکل اسچلنبرگ و همکاران بودند. گروه گواه در مدت اجرای پژوهش هیج مداخله‌ای دریافت نکردند. علاوه بر آماره‌های توصیفی، از تحلیل کواریانس و مقایسۀ زوجی بنفرونی برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. دربارۀ تعارضات زناشویی نتایج نشان دادند درمان مثبت‌نگر فقط بر مولفۀ افزایش رابطۀ فردی با خویشاوندان خود و معنادرمانی بر مولفه‌های افزایش رابطۀ فردی با خویشاوندان خود و جداکردن امور مالی از یکدیگر تاثیر معناداری دارد و گروه معنا‌درمانی در مقایسه با گروه درمان مثبت‌نگر به‌صورت معناداری بر مولفۀ کاهش همکاری اثربخشی بالاتر دارد. اگرچه هر دو مداخله بر احساسات مثبت نسبت به همسر تاثیر معنی‌داری داشتند، اثربخشی معنادرمانی در مقایسه با درمان مثبت‌نگر در بهبود احساسات مثبت نسبت به همسر در زنان متاهل بیشتر بود.

Comparison of Positive Therapy and LogoTherapy Efficacy on Positive Feelings toward Spouse and Marital conflicts in Married Women

Conflict in a marital relationship is inevitable; however, positive emotions can help a married life. Therefore, this study aimed to compare positivist therapy and meaning therapy on positive feelings towards the spouse and marital conflicts in married women. The research was quasiexperimental with pretest, posttest, and followup design with a control group. By multistage cluster sampling, 60 people (in three groups of 20) were selected as the sample. The research instruments included a Positive Feelings Questionnaire and a Marital Conflict Questionnaire. Positive therapy sessions consisted of 8 sessions based on the Chan, Kaufman, and Silberman protocols. Logotherapy sessions included eight sessions based on Schellenberg et al., while the control group did not receive any intervention during the study. In addition to descriptive statistics, covariance analysis and Bonferroni pair comparison were used to analyze the data. Regarding marital conflicts, the results showed that positive treatment has a significant effect only on increasing personal relationship with their relatives and Logotherapy on the components of increasing personal relationship with their relatives and separating finances from each other. Compared to the positive treatment group, it has a significantly higher effect on the reduction component of cooperation. Although both interventions significantly impacted the spouse’s positive feelings, Logotherapy had a more substantial impact in improving positive feelings towards the spouse in married women.