مقایسۀ اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر و درمان شناختی رفتاری گروهی بر سرمایه‌های روانشناختی نوجوانان با علائم افسردگی

هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسۀ اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر و درمان شناختی - رفتاری بر سرمایه‌های روانشناختی در نوجوانان با علائم افسردگی بود. روش پژوهش، شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. نمونه شامل 51 نفر از نوجوانان 15 تا 17 سال با علائم افسردگی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره و روانشناسی و کلینیک‌های روان‌پزشکی ساری در 6 ماه اول سال 1396 بود که به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند (در هر گروه 17 نفر). پرسشنامۀ افسردگی کواکس، تاب‌آوری کانر و دیویدسون، امیدواری اشنایدر، آزمون بازنگری‌شدۀ جهت‌گیری زندگی و مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر در پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. گروه آزمایش روان‌درمانی مثبت طی 10 جلسه و گروه آزمایش درمان شناختی رفتاری طی 8 جلسه به‌صورت گروهی تحت درمان قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان دادند روان‌درمانی مثبت‌نگر و درمان شناختی رفتاری بر سرمایه‌های روانشناختی تاثیر معناداری داشته‌اند؛ اما اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر در افزایش مولفۀ امید، بیشتر از درمان شناختی رفتاری بود. همچنین، بین دو گروه درمانی با گروه گواه در سرمایه‌های روانشناختی در پس‌آزمون تفاوت معناداری وجود داشت. روان‌درمانی مثبت‌نگر و درمان شناختی رفتاری با تاکید بر جنبه‌های مختلف روانشناختی در افزایش سرمایه‌های روانشناختی موثر بودند. همچنین، روان‌درمانی مثبت‌نگر احتمالاً ازطریق تقویت تعاملات اجتماعی و هیجانات مثبت و آموزش امید و خوش‌بینی در افزایش امید موثرتر از درمان شناختی رفتاری بود؛ بنابراین، روان‌درمانی مثبت‌نگر می‌تواند به‌عنوان یکی از مداخلات بالینی مورد استفادۀ متخصصان و به‌ویژه مشاوران مدارس برای ارتقای سلامت روان دانش‌آموزان قرار گیرد.

Comparison Group Therapy of Positive Psychotherapy and CognitiveBehavioral Efficacy on Adolescents’ Psychological Capital with Depression Symptoms

AbstractThe purpose of this study was to compare the effectiveness of positive psychotherapy and cognitive behavior therapy on psychological capital in adolescents with depression symptoms. The research was a quasiexperiment with a pretest and posttest method and control group. The sample included 51 adolescents aged 15 to 17 years old with depressive symptoms. They were referred to counseling and psychology centers and psychiatric clinics in Sari during the first six months of 2017. They were selected by convenience sampling and randomly assigned to the experimental and control groups (17 people in each group). Children Depression Inventory (CDI), Conner – Davidson Resilience scale, Snyder Hope scale, Life Orientation TestRevised, and General Self – Efficacy Scale, was used in pre and posttest. The positive psychotherapy experimental group received treatment during ten sessions, and the cognitivebehavioral therapy experimental group received during eight sessions. The multivariate covariance analysis results showed that positive psychotherapy and cognitive behavioral therapy significantly affected psychological capital. But the efficacy of positive psychotherapy in increasing the hope component was more than cognitivebehavioral therapy. Also, there was a significant difference between the two interventional groups and the control group on psychological capital. Positive psychotherapy and cognitivebehavioral therapy effectively increased psychological capital because of their emphasis on different psychological aspects. On the other hand, positive psychotherapy was probably more effective than cognitivebehavioral therapy through enhancing social interactions and positive emotions and hope training and optimism. Therefore, positive psychotherapy can be used in the clinical interventions by Specialists and especially school counselors to improve students’ mental health