اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر بر خوش‌بینی و ناگویی هیجانی معلمان زن بازنشسته مضطرب

هدف این پژوهش، بررسى اثربخشی روان‌درمانى مثبت‌نگر بر خوش‌بینى و ناگویى هیجانى معلمان زن بازنشستۀ مضطرب بوده است. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردى و ازنظر روش، نیمه‌آزمایشى با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه آزمایش و کنترل بوده است که با استفاده از روش نمونه‌گیرى هدفمند، تعداد ٣٠ نفر از زنان مضطرب بازنشسته به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. با استفاده از گمارش تصادفى ١٥ نفر در گروه آزمایش و ١٥ نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامۀ خوش‌بینی شییر و کارور، ناگویى هیجانی تورنتو و اضطراب بک استفاده شد. پروتکل روان‌درمانی مثبت‌نگر به مدت هشت جلسه و هفته‌ای یک‌بار و هر جلسه به مدت 90 دقیقه‌ روی گروه آزمایش اجرا شد؛ در حالی ‌که گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با رعایت مفروضه‌ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دادند روان‌درمانی مثبت‌نگر بر خوش‌بینی، ناگویی هیجانی، افزایش شناسایی احساسات، کاهش دشواری توصیف احساسات و افزایش تفکر عینی معلمان زن بازنشستۀ مضطرب موثر است و بر ناگویی هیجانی در گروه آزمایش در پس‌آزمون و مرحلۀ پیگیری تغییرات کاهشی دارد و بر متغیر خوش‌بینی در گروه آزمایش در پس‌آزمون و مرحلۀ پیگیری تغییرات افزایشی دارد. همچنین، اثرات مداخلات تا زمان پیگیری در گروه آزمایش پایدار باقی مانده است.

The Effectiveness of Positive Psychotherapy on Optimism and Alexithymia in Retired Female Teachers with Anxiety

AbstractThe purpose of this study was to investigate the effect of positive psychotherapy on optimism and alexithymia in retired women’s teachers with anxiety. The study was applied based on the target. The method was semiexperimental with pretest, posttest, and follow up design with experimental and control groups. Thirty retired women’s teachers with anxiety were selected as the sample using the purposeful method. Fifteen subjects were randomly assigned to the experimental group and fifteen people in the control group. The instruments for collecting data were Questionnaires of Scheier & Carver Optimism, Toronto Alexithymia & Beck Anxiety Questionnaire. Positive psychology protocol for eight sessions every week in 90 minutes was accomplished in the experimental group, while the control group didn’t receive any intervention. The covariance analysis was used for data analysis. The research results indicated positive psychotherapy had a positive effect on optimism and alexithymia. It led to increasing emotional recognition, reducing the difficulty of describing emotions, and increasing the objective thinking of anxious retired women’s teachers. Positive psychotherapy had a decreased effect on alexithymia in the experimental group in the posttest and followup phases. Simultaneously, there was an increase in optimism in the experimental group in the posttest and followup stages. Moreover, the effects of the interventions remained stable until the followup in the experimental group