تاثیر منبع کنترل بر احساس شادکامی دانشجویان با واسطه‌گری خوش‌بینی و امیدواری

این پژوه  با هدف ارائه و آزمون مدل تبیین احساس شادکامی دانشجویان توسط منبع کنترل با توجه به نقش میانجیگر خوش­بینی و امیدواری انجام شد. لذا تعداد 377 نفر، شامل 234 مرد و 143 زن، به صورت دردسترس از بین دانشجویان یکی از موسسات آموزش عالی غیرانتفاعی، به عنوان نمونه انتخاب شدند و به چهار پرسشنامه شادکامی آکسفورد، منبع کنترل راتر، امید به زندگی اسنایدر و خوشبینی شی‌یر و کارور پاسخ دادند. برای آزمودن مدل پژوهش، از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. همچنین، برای بررسی معناداری اثرات غیرمستقیم موجود در مدل پژوهش، روش بوت­استراپ به‌کار گرفته‌شد. نتایج تحلیل‌ها نشان داد که شاخص‌های برازش برای مدل پژوهش در دامنه مطلوبی قرار دارند؛ بنابراین، مدل حاضر با داده‌های تجربی هماهنگ است. همچنین، بررسی اثرات مستقیم مدل نشان داد که اثر منبع کنترل بر خوش بینی معنادار است؛ اثر منبع کنترل و خوش بینی بر امیدواری معنادار است؛ اثر امیدواری بر شادکامی معنادار است، اما اثر خوش بینی بر شادکامی معنادار نیست. در نهایت، نتایج نشان داد که تمامی اثرات غیرمستقیم مدل معنادارند و منبع کنترل می تواند با واسطه گری خوش بینی و امیدواری بر احساس شادکامی دانشجویان تاثیر معناداری داشته باشد. لذا نتایج این پژوهش  می‌تواند در جهت تدوین برنامه‌های معطوف به ارتقاء شادکامی افراد مورد استفاده قرار گیرد.

Role of Locus of Control on Students Happiness with the Mediating of Optimism and Hope

The purpose of this study was to present and test amodel of the effect of the students’   locus of control on  happiness with  the mediation role of optimism and hope. Therefore 377 participates, including 234 males and 143 females, were selected from among the students of a nonprofit institute of higher education and then were asked to respond to the items of Rotter’s Locus of Control and Adult Hope Scales, Oxford Happiness Questionnaire and Life Orientation Test. Structural equation modeling was used to test the research model. Also, to investigate the indirect effects of the research model, bootstrapping method was used. The results showed that the fit indices for the research model were in the favorable range; therefore, the model was consistent with the data. Also, the direct effects of the model showed that the effect of locus of control on the optimism was significant, the effect of hope on happiness was significant, the effect of the locus of control and optimism on hopefulness was also significant , but the effect of optimism on happiness was not significant. Finally, the results showed that all of the indirect effects of the model were significant and the locus of control had a significant effect with the mediation of optimism and hope, on the students’ sense of happiness. Therefore, it seems necessary to consider these factors as the influential factors promoting happiness.