اثربخشی درمان کیفیت زندگی بر مهرورزی به خود و چشم‌انداز زمانی به آینده در زنان یائسه

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر مهرورزی به خود و چشم‌انداز زمانی به آینده در زنان یائسه بود. گروه نمونه 30 نفر از زنان یائسه 50-55 سالۀ شهر تهران بودند که به‌شیوۀ نمونه‌گیری هدفمند از فرهنگ‌سرای معرفت، انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل و دورۀ پیگیری گماشته شدند. روش این پژوهش، نیمه‌آزمایشی و طرح پیش‌آزمون ‌پس‌آزمون با گروه کنترل بود. پرسش‌نامه‌های مهرورزی به خود «نف» و چشم‌انداز زمانی به آینده برادرز، چیو، دیل قبل و بعد و به‌ فاصلۀ 3 ماه پس از مداخله در هر دو گروه اندازه‌گیری شد. درمان مبتنی بر کیفیت زندگی طی 8 جلسه 120 دقیقه‌ای برای افراد گروه آزمایش اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌های آزمون از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر افزایش مهرورزی به خود و چشم‌انداز زمانی به آینده هم پس از روان‌درمان کیفیت زندگی و هم پس از مدت 3 ماه از پایان روان‌درمانی در زنان یائسه موثر است. براساس نتایج، درمان مبتنی بر کیفیت زندگی می‌تواند موجب افزایش معنادار مهرورزی به خود و چشم‌انداز به آینده در زنان یائسه شود.