اثربخشی آموزش خود دلسوزی شناختی بر اجتناب تجربه‌ای و همجوشی شناختی در بیماران مبتلا به درد مزمن

یکی از مشکلات سلامتی، دردهای مزمن‌اند که علاوه بر عوامل فیزولوژیکی، عوامل روانشناختی نیز نقش مهمی در تداوم آن دارند. هدف پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش خوددلسوزی شناختی بر اجتناب تجربه‌ای و همجوشی شناختی بیماران مبتلا به درد مزمن بود. طرح این پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. تعداد 30 نفر از بیماران مبتلا به درد مزمن مراجعه‌کننده به مراکز درمانی شهر خرم‌آباد به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارش شدند. سپس 30 نفر پرسشنامۀ پذیرش و عمل (باوند و همکاران) و همجوشی شناختی (گیلاندرز و همکاران) را با عنوان پیش‌آزمون تکمیل کردند. گروه آزمایش در 8 جلسه 1 ساعتۀ مشاورۀ گروهی شرکت کردند و گروه گواه مداخله‌ای دریافت نکردند و هر دو گروه پس از خاتمۀ جلسات درمانی پرسشنامه‌های مذکور را به‌عنوان پس‌آزمون تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان دادند آموزش خوددلسوزیِ شناختی سبب کاهش اجتناب تجربه‌ای و همجوشی شناختی و به تبع آن، کاهش درد مزمن در گروه آزمایش شده است.