بررسی آموزههای راه رفتن از منظر فقه تربیتی
|
|
|
|
|
نویسنده
|
زرگوش نسب عبدالجبار ,فایضی طیبه ,بشیری عارف
|
منبع
|
مطالعات فقه تربيتي - 1398 - دوره : 6 - شماره : 11 - صفحه:89 -122
|
|
|
چکیده
|
از نگاه قرآن کریم، یکی از مظاهر ویژه سلامت اجتماعی، الگوی صحیح راهرفتن است. حالاتی که فرد راهرونده در حین راهرفتن بر نفس و یا جوارح خود عارض میسازد، مسائل دقیق و گستردهای را در مورد تاثیر و تاثّرات مثبت و منفیِ فردی و یا اجتماعی برجای میگذارد که شایستۀ بررسی است. این پژوهش با تمرکز بر روی آیات قرآنکریم و کتب روایی اربعه و تحلیلهای بنیادین روانشناختی، آموزههای تربیتی راهرفتن را از جوانب مختلف، ارزیابی نموده است. بررسی تربیتی بحث حاضر، مقتضی ضرورت تفکیک جوانب مختلف مسئله به حالات ظاهری و حالات باطنی راهرفتن، ملزومات آن و راهرفتن به سوی اماکن مقدس است. تکیه بر سفارشهایی نظیر «اعتدال در راهرفتن» با هدف عقلانیت در تعاملات اجتماعی و پرهیز از هرگونه افراط و تفریط در مظاهر آن و «داشتن آرامش و وقار در راهرفتن» که از صفات عبادالرحمن است، مورد بررسی قرار گرفته است.
|
کلیدواژه
|
راه رفتن، آموزههای تربیتی، سلامت اجتماعی، تکبر، عبادالرحمن
|
آدرس
|
دانشگاه ایلام, ایران, دانشگاه شهید چمران اهواز, ایران, دانشگاه مازندران, ایران
|
|
|
|
|
|
|