بررسی فقهی بهداشت جسمی کودکان پس از تولد

تربیت جسمانی، به مفهوم اقدامات و فراهم کردن زمینههای رشد جسمی و تامین نیازهای مرتبط با بدنکودک، از مهمترین ساحتهای تربیتی به شمار میآید. یکی از اقداماتی که زمینه رشد و سالمت بدنیکودک را فراهم میکند، بهداشت جسمی است. بهداشت جسمی به مثابه یکی از عوامل تربیتی والدیندر راستای استیفای حق سالمت کودک، پس از تولد انجام میشود. در جستار پیشرو، بهداشت جسمیکودکان، در مباحثی نظیر: بهداشت بدن، بهداشت در تغذیه، توجه به ویژگیهای مرضعه، اسقاط روزه ازمرضعه و آموزش الگوی درست تغذیه به کودک، با استناد به ادله فقهی )آیات، روایات و دلیل عقل(،بررسی شده و نتایج زیر به دستآمده است:غسل دادن و تراشیدن موی سر نوزاد، ختنه کردن نوزاد پسر، انتخاب مرضعه زیبا برای کودک،الگویدرست تغذیه به کودکان.         غسل دادن و تراشیدن موی سر  نوزاد و ختنه کردن نوزاد پسر، به منزله یک اقدام بهداشتی که در راستای بهداشت وتطهیر بدن کودک انجام می‌شود، از وظایف رجحانی استحبابی والدین به شمار می‌آید.         با توجه به ویژگی‌های منحصر به فرد شیر مادر (به ویژه آغوز) و تاثیر کم‌نظیر آن در رشد و سلامت جسمی کودک، تغذیه با شیر مادر، در اولویت و رجحان استحبابی قرار دارد.         از آنجاکه ویژگی‌های جسمی مرضعه از طریق شیر به کودک قابل انتقال است، انتخاب مرضعه زیبا مستحب بوده و گزینش مرضعه کم‌توان ذهنی و کم‌بینا، مکروه و مرجوح به شمار می‌آید.          اگر روزه ماه مبارک رمضان برای مادر ( مرضعه) موجب کاهش شیر و آسیب جسمی به کودک، شود، برای پیشگیری از آسیب‌های جسمی کودک، وجوب روزه ماه رمضان از مرضعه، ساقط می‌شود.    آموزش الگوی درست تغذیه به کودکان از دیگر اقدامات تربیتی والدین است که از منظر فقه دارای حکم رجحانی استحبابی است.