پدیدارشناسی معناگرا با موردشناسی الهیات سیستماتیک

یکی از مکاتب جدید فلسفی، مکتب پدیدارشناسی است. بر اساس دیدگاه محوری این مکتب، تنها فنومن یا پدیدارهای امور متعلق شناسایی هستند. در مقاله حاضر نسبت مکتب پدیدارشناسی با مقوله معناداری بررسی می ‌شود و بررسی خواهد شد که آیا با توجه به رویکردی که این مکتب نسبت به عالم و شناخت آن دارد، می‌‌توان برای عالم معناداری قائل شد؟ بررسی‌های این مقاله نشان می‌دهد که با رویکرد پدیدارشناسی هرمنوتیکی که پدیدار‌شناسی را به تجربه دینی و در نهایت جنبه هرمنوتیکی آن بازمی‌گرداند، نمی‌‌توان معناداری را توجیه کرد اما با دیدگاه الهیات سیستماتیک ـ‌که به‌لحاظ قبول معنا، جزو پدیدارشناسی دینی و از رویکرد‌های دیگر در پدیدار‌شناسی شمرده می‌شود‌ـ می‌توان بحث معناداری را اثبات نمود.