جایگاه و کارکرد قوه حاکمه تاملی در فاسفه کانت

کانت میان قوه حکم تعیّنی و قوه حکم تاملی تفاوت قائل است و آن را در دو قلمرو زیباشناسی و غایت‌شناسی تبیین می‌کند. قوه حکم به معنای کلی، قوه‌ای است که به جزئیات ذیل قانون کلی می‌پردازد؛ اگر کلی به‌مثابه قانون از پیش فراهم باشد، قوه حکم تعیّنی است و چنانچه جزئیات فراهم باشد و کلی باید استخراج یا کشف گردد، قوه حکم تاملی است. کانت تلاش می‌کند تبیین نماید که همان‌گونه که قوه فهم اصل یا اصولی آزاد از تجربه دارد، برای قوه حکم نیز باید اصلی آزاد از تجربه یافت. این اصل آزاد از تجربه برای قوه حکم تاملی، اصل غایت‌مندی درونی طبیعت است.

Position and function of reflective judgment in Kan’s hilosophy

Kant differentiates between reflective and constitutive judgment explaining them in two teleological and aesthetic spheres. The judgment, in general, is a faculty which considers particular objects beneath universal law. If the niversal law has been given as priori, the judgment will be constitutive. If particulars are given and its universal law must be found, the judgment will be reflective. He tries to explain that as the faculty of understanding has its own priori principles, he also endeavors to figure out the priori principles for the judgment. The priori principle of reflective judgment is the intrinsic purpose of the nature.