ایمان گروی اعتدالی ابن حزم، طریق تحصیل باورهای دینی

ابن حزم اندلسی دو رویکرد به مساله معرفت شناسی دارد. رویکرد اول مبتنی بر منطق ارسطویی است و رویکرد دوم بر مبانی فکری ظاهریه استوار است. تاکید او در رویکرد اخیر، بر طریق چهارم از راه های تحصیل معرفت است. بر اساس آن آدمی با تصدیق پیامبر (ص) و ایمانی که خداوند در دل او می آفریند، به کسب معارفی خاص نائل می گردد. او، بر طبق روش معناشناسی اش، راه چهارم را از عبارات وحیانی و باورهای مبتنی بر آن گرفته است. با مراجعه به اندیشه های ظاهریه حزمیه مشخص می شود که آنچه از طریق ایمان به پیامبر بدست می آید، مجموعه ای کامل، متناهی، مشخص و تضمین کننده سعادت آدمی است و قابل حصول از طرق دیگر نیست. باوجود این، او وحی را نخستین منبع همه معارف به حساب نمی آورد. از نظر او باور مرتبه ای بالاتر از معرفت می باشد و تفاوت تعداد راه های کسب معرفت در دو رویکرد را باید در این نکته جستجو کرد. این دیدگاه او را «ایمان گروی اعتدالی» نام نهاده ایم.

Ibn Hazm’s Moderating faith; the method to gain Religious Beliefs

Ibn Hazam Andalusian has two approaches to the epistemology. The first one is based on Aristotle’s logic, and the second  based on  Zahereieh’s intellectual foundations. He, in the later, has emphasized  on the fourth way of acquiring knowledge. Accordingly, one acquires special knowledge through the affirmation of the Prophet and the faith which God creates in the heart. According to his semantic method, he has taken the fourth path from the revelation and beliefs based on it. Referring to Zahereieh’s thoughts of Ibn Hazam, it will be clear that what  obtained through believing in the Prophet is complete, finite distinctive sets   which guarantee human felicity that cannot be obtained by the other ways. Nevertheles, he does not consider the revelation as the first source of all knowledge. In his view, belief is higher than knowledge, and the difference in the number of ways to acquire knowledge in the two approaches should be sought at this point. This view is called “moderate faith".