طریقت حریریه و تاثیر آن در شام دوره ایوبی

در دوره حکومت ایوبیان (567-648 ه.ق.) بر شام زمینه رشد طریقت‌های گوناگون صوفیه فراهم آمد. یکی از طریقت‌های این دوره حریریه بود که علی بن منصور حریری بنیان گذاشت. حریریه از ویژگی‌های فکری، اجتماعی و اعتقادی خاصی برخوردار بودند. به همین دلیل شکل‌گیری این طریقت، طیف مختلفی از واکنش‌ها را به ‌دنبال داشت. این مقاله می‌کوشد به روش توصیفی‌تحلیلی این ویژگی‌ها را بشناساند و تاثیرات و نیز واکنش‌هایی را که در مقابله با حریری و طریقت وی در منطقه شام شکل‌ گرفته بررسی کند. نتیجه اینکه حریریه در جذب جوانان طبقات مختلف، خصوصاً طبقه اشراف، ترویج تسامح مذهبی و تعمیق وحدت وجود و وحدت ادیان موفقیت‌هایی به ‌دست آورد و در تغییر برخی از رفتارهای اجتماعی، مانند گسترش سماع و موسیقی و نحوه پوشش مردم، تاثیرگذار بود. از این جهت، برخی آنان را اولیای خدا می‌پنداشتند و برخی ایشان را ملحد و زندیق.

haririyya’s spiritual path and its influence in the ayyubid era

during the period of the ayyubid rule (567-648 a.h.) in the levant, the ground for the growth of various sufi spiritual paths was provided. one of the spiritual paths of this period was haririyya, which was founded by ali ibn mansur hariri. haririyya had special intellectual, social and religious characteristics. hence, the formation of this spiritual path led to various reactions. using the descriptive-analytical method, this article seeks to identify these characteristics and examine the effects and reactions that formed in the levant against hariri and his spiritual path. findings show that haririyya achieved success in attracting young people from different classes, especially the elite class, promoting religious tolerance and deepening the unity of existence and the unity of religions. in addition, it was influential in changing some social behaviors, such as the spread of hearing and music and the way people dressed. therefore, some considered them to be saints of god, and some considered them to be atheists and heretics..