رابطه انسان کامل با «اسم اعظم»، «جلاء و استجلاء» و «کون جامع»: بررسی اندیشه عرفانی امام خمینی

بحث از «توحید» و «انسان کامل» دو محور اصلی عرفان اسلامی را تشکیل می‌دهد. این دو مفهوم نسبت تنگاتنگ و نزدیکی با یکدیگر دارند، به گونه‌ای که برای رسیدن به توحید، بحث از انسان کامل ضروری است. بررسی رابطه «انسان کامل» با سایر اصطلاحات عرفانی یکی از راه‌های درک بهتر مفهوم «انسان کامل» محسوب می‌شود. در این مقاله به روش تحلیلی و با هدف آشنایی بیشتر با جایگاه حقیقی انسان کامل در عالم هستی و نیز تبیین بخشی از اندیشه عرفانی امام خمینی، رابطه و نسبت انسان کامل با سه تعبیر کلیدی «اسم اعظم»، «جلاء و استجلاء» و «کون جامع» بررسی خواهد شد. در نهایت روشن می‌شود که از نظر وی رابطه انسان کامل با اسم اعظم، رابطه ظاهر و مظهر، با جلاء و استجلاء، رابطه تجلی و متجلی، و با کون جامع، رابطه عینیت است و هر کدام تعبیری از دیگری به شمار می‌آید.

relation between perfect human and ism a’zam (the greatest name), kawn jami’ (all comprehensive engendered being) and jala’ and istijla’ (manifestation of god in himself and manifestation of god in creation): investigating imam khomeini’s mystical thought

discussion about tawhid (unity of god) and insan kamel (perfect human) form two fundamental pivots in islamic mysticism. these two concepts are so closely related that, in order to grasp the meaning of unity of god, discussing perfect human is unavoidable. studying the relation between perfect human and other mystical terms is considered to be a way for understanding the concept of perfect human better. applying analytical method in this article and aiming at further familiarity with the real stance of perfect human in the world as well as illustrating a part of imam khomeini’s mystical thought, the realtion between perfect human and three key terms ism a’zam ( the greatest name), kawn jami’ (all comprehensive engendered being) and jala’ and istijla’ (manifestation of god in himself and manifestation of god in creation)  will be studied. eventually, it turns out that in his view, the relation perfect human with ism a’zam is zahir and muzhir (the manifested and the locus of manifestation), and with jala’ and istijla’ (manifestation of god in himself and manifestation of god in creation) is tajjali and mutejalli (selfdisclosure and  the discloser), and with kawn jami’ (all comprehensive engendered being) is sameness. all of these are various illustrations of the same concept.