بررسی رابطه سلامت روان و شادکامی با ویژگیهای جمعیت شناختی دانشجویان دختر دانشگاه قم

توجه به سلامت روانی به‌ ویژه سلامت روانی دختران اهمیت زیادی دارد. براساس معارف دینی از جمله مهم ترین عواملی که سبب ارتقای سلامت روان می‌ شود، شادکامی همراه با اطاعت خداوند، پرهیز از گناه، احیای ارزش‌ ها و تحول معنوی است. پژوهش حاضر با هدف تحلیل رابطه سلامت روان و شادکامی با ویژگی‌ های جمعیت‌ شناختی دانشجویان دختر دانشگاه قم به روش توصیفی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر دانشگاه قم در سال تحصیلی 1397-1396 بود که تعداد 351 نفر از آنها به‌ روش نمونه‌ گیری طبقه ‌ای برای گروه نمونه انتخاب شدند. داده ‌ها با استفاده از پرسش ‌نامه‌ های سلامت روان گلدبرگ و شادکامی آکسفورد جمع‌ آوری و به‌ روش همبستگی پیرسون، آزمون تی و تحلیل واریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین سلامت روان و شادکامی رابطه مثبت و معناداری است. همچنین شادکامی با مولفه‌ های سلامت روان شامل سلامت جسمانی، اضطراب و ‌بی‌ خوابی، نارساکنش وری اجتماعی و افسردگی به‌ترتیب با ضرایب همبستگی 0.150، 0.336، 0.619 و 0.459 رابطه معناداری داشت و بین شادکامی دانشجویان باتوجه به متغیرهای سن، تحصیلات و وضعیت تاهل تفاوت معناداری وجود داشت، اما بین شادکامی دانشجویان دانشکده ‌های مختلف تفاوت معناداری مشاهده نشد. بین سلامت روان با سن و دانشکده ‌های مختلف رابطه معناداری نبود، اما بین سلامت روان با تحصیلات و وضعیت تاهل تفاوت معناداری مشاهده شد. باتوجه به نتایج به‌ دست آمده پیشنهاد می ‌شود زمینه افزایش شادکامی فطری، معقول و مورد تایید آموزه ‌های دینی در بین دانشجویان فراهم شود.

An Investigation into the Relationship of Mental Health and Happiness with Demographic Characteristics of Girl Students of University of Qom

Paying attention to mental health, particularly girls’ mental health, is very important. According to religious teachings, happiness, as well as obedience to God, avoidance of sin, revival of values, and spiritual change, are among the most important factors of improving mental health. This descriptive research was conducted with the purpose of analyzing the relationship of mental health and happiness with demographic characteristics of girl students of University of Qom. The population included all girl students of University of Qom in the academic year 20172018 and 351 girls were selected as the sample by the stratified sampling. The data were gathered by Goldberg’s general health questionnaire and Oxford happiness inventory and they were analyzed by the Pearson correlation coefficient, ttest, and analysis of variance. The results showed that there is a positive and meaningful relationship between mental health and happiness (r=0/526, p < 0/05). In addition, happiness has a significant relationship with the aspects of mental health including physical health, anxiety and insomnia, social dysfunction, and depression, respectively, with correlation coefficients of 0/150, 0/336, 0/619, and 0/459 (p < 0/05). There is a meaningful difference among students’ happiness in terms of the variables of age, education, and marital status, but there is not a meaningful difference among students’ happiness in different faculties (P>0/05). Mental health does not have a significant relationship with age and different faculties (P>0/05), but it has a significant relationship with education and marital status (p < 0/05). According to the results, it is suggested that students are provided with the opportunity to increase their intrinsic and rational happiness which is also approved by religious teachings.