شرایط اقتصاد سیاسی ایران و تاثیر آن بر الزامات طراحی الگوی توسعه پایدار اقتصادی

اقتصاد سیاسی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی دستخوش تحول شده است، اما به دلیل عدم ایجاد تغییرات ساختاری و کارکردی به تناسب این تحول، کشور نتوانسته شاهد تحقق توسعه پایدار اقتصادی باشد. این پژوهش با توجه به شرایط خاص اقتصاد سیاسی ایران، به توضیح الزاماتی می‌پردازد که برای سیاستگذاری و طراحی الگوهای توسعه پایدار اقتصادی و انباشت موثر سرمایه در اقتصاد ملی ضرورت دارند. این الزامات با رویکردی عملگرایانه و بر اساس نظریه‌های انباشت اولیه سرمایه، ساختار اجتماعی انباشت، نهادگرایی و دولت‌ توسعه‌گرا بررسی می‌شوند. با رعایت این الزامات، بدون لزوم تغییر کلی در سیاست‌های کلان نظام (به عنوان فرآیندی دشوار و زمان‌بر) و از طریق ایجاد انباشت درون‌زا، جمهوری اسلامی می‌تواند بدون افزایش مداخله مستقیم دولت در اقتصاد ملّی به سوی توسعه پایدار اقتصادی حرکت نماید. نقش دولت در این مسیر منحصر به نوعی زمینه‌سازی چندبُعدی، بازتنظیم ساختار اجتماعی انباشت و میانجی‌گری مالی خواهد بود.