سیاستگذاری اتصال تهدیدات امنیتی ایران در محیط منطقه‌ای

سیاستگذاری اتصال تهدیدات امنیتی بخشی از نشانه‌های امنیت‌سازی بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای برای محدودسازی قدرت ایران تلقی می‌شود. در این فرایند می‌توان نقش امنیتی بازیگرانی همانند اسرائیل، انگلیس و ایالات متحده آمریکا در سازمان‌دهی پیوند و اتصال تهدیدات تاکتیکی و راهبردی علیه ایران را مشاهده نمود. پرسش اصلی مقاله این است که «سیاستگذاری اتصال تهدیدات امنیتی ایران دارای چه ویژگی‌هایی بوده و چه تاثیری بر امنیت و موقعیت منطقه‌ای ایران خواهد داشت؟» فرضیه مقاله به این موضوع  اشاره دارد که سیاستگذاری اتصال تهدیدات امنیتی ایران مبتنی بر شاخص‌هایی همانند ائتلاف‌گرایی، گسترش همکاری‌های اقتصادی منطقه‌ای و تحرک ژئوپلیتیکی در حوزه آسیای جنوب غربی تا قفقاز جنوبی می‌باشد. کنسرسیوم امنیتی محدودکننده قدرت منطقه ایران تلاش نموده است تا زیرساخت‌های لازم برای  شکل‌گیری مثلث ژئوپلیتیکی «ترکیه، آذربایجان و اسرائیل» را شکل داده و از این طریق، زمینه محاصره و محدودسازی مرحله‌ای قدرت تاکتیکی ایران در محیط منطقه‌ای را به وجود آ‌ورد. در تنظیم این نوشتار از نظریه سیاستگذاری موازنه تهدید استفاده شده است. اینگونه از سیاستگذاری، مبتنی بر تنظیم شکل خاصی از ائتلاف بین بازیگرانی است که تهدیدات مشترک و نسبتاً یکسانی را احساس می‌کنند.

the policy of security threat linkage against iran in the regional environment

the security threats linkage policy is part of the signs of establishing security by regional and extra-regional actors aimed at limiting iran’s power. in this process, the security roles of such countries as israel, great britain and the united states in organizing the linkage of strategic and tactical threats against iran can be seen. the main question raised by this paper is: “what are the features of the policy of linkage of security threats against iran and how does it affect iran’s security and regional situation?” the hypothesis of the paper is: “the policy of linkage of security threats against iran is on the basis of such factors as coalitionism, expanding regional economic cooperation, and geopolitical movements from southwest asia to south caucasus.” the security consortium for restricting iranian regional power has attempted to lay the foundations for creating the geopolitical triangle of “turkey, azerbaijan and israel”, thus paving the way for a step-by-step blockade and restriction of iranian tactical power in the regional environment. the theory of balance of threat was used for the purpose of writing this paper. note must be taken that such types of policy are based on a specific alliance formation by the actors that feel common and fairly similar threats.