آسیب‌شناسی اجرای سیاست‌های مبارزه با مواد مخدر در جمهوری اسلامی ایران

در این تحقیق تلاش شده است تا با بهره‌گیری از مدل اجرای سیاست «هورن» و«میتر» که حاوی شش مولفه میان سیاست و اجرا شامل «اهداف و استانداردها، منابع، ارتباطات میان‌سازمانی و اقدامات پیاده‌سازی، ویژگی‌های نهادهای اجرایی، شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی و تمایل و آمادگی مجریان» می‌باشد به بررسی اجرای سیاست‌های مبارزه با مواد مخدر در جمهوری اسلامی ایران بپردازیم. روش پژوهش، تحلیل محتوای کیفی جهت‌دار و مبتنی بر مصاحبه نیمه‌ساختار‌یافته با نخبگان حوزه اجرای سیاست‌ها و قیاس براساس مدل پژوهش است. در نهایت 13 عنوان آسیب، شامل «اولویت‌دار نبودن مبارزه با مواد مخدر در نگاه مجریان، تداخل و تکثر در اهداف اسناد سیاستی، عدم تعیین شاخص‌های سنجش موفقیت، عدم تناسب اجرا با اهداف و استاندارها، سوء مدیریت منابع، ناهماهنگی ساختاری در اجرا، عدم توجه به علم و عمل نظام‌مند، آشفتگی نهادی و اجتماعی، چندصدایی و عدم مرجعیت سازمانی مقتدر، عدم باورمندی مجریان، عدم نظارت و پاسخ‌گویی، اصرار بر اقدامات سریع‌الجواب وعدم تشخیص اولویت‌های اقدام» احصا شده است.

pathology of implementation of drug policies in the islamic republic of iran

we employed the top-down policy implementation model of  horn and meter, from policymaking to the implementation stage we need to consider six components including standards and objectives, resources, inter-organizational communication and enforcement activities, characteristics of implementing agencies, economic, social and political conditions and the disposition of implementers.  in this research, we used a directed qualitative content analysis method based on semi-structured interviews with  elites in the field of anti-narcotics policy implementation. then, we compared the results with the model of our research. according to the results of our study, 13 deviances are identified as follows: executors not prioritising anti-narcotic actions, confliction and multiplicity of policy objectives, lack of an index for success evaluation, the disproportion between objectives and standards, resources mismanagement, structural inconsistencies in the implementation stage, systematic disregard for science and practice, institutional and social turmoil, polyphony and lack of strong organizational authority, implementers disbelief, lack of monitoring and accountability, insistence on quick-response measures and inability in prioritisation.