شناسایی و اعتبار سنجی شاخص‌های ارزیابی سیاستگذاری فرهنگی نظام آموزش عالی(یک مطالعه فراترکیب)

هدف این مقاله، شناسایی و اعتبارسنجی شاخص های ارزیابی سیاستگذاری فرهنگی نظام آموزش عالی است. روش پژوهش حاضر، کیفی و از نوع فراترکیب بوده است. جامعه پژوهش، کلیه منابع مرتبط با شاخص های ارزیابی سیاستگذاری فرهنگی نظام آموزش عالی طی سال های 1997 تا 2020 بود که در نهایت 75 منبع به عنوان منابع مرتبط، به روش تحلیل تم مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها پیشنهاد می کند که شاخص های ارزیابی سیاستگذاری فرهنگی بایستی از طریق ساختاری ارائه شود که شامل یازده معیار تناسب، کارایی، صلاحیت فرهنگی، همکاری بین المللی، فضای کالبدی، اخلاقیات و زیبایی شناسی، تولید و مصرف فرهنگی، فرهنگ نوآوری، توسعه انسانی، دسترسی و عدالت و اثربخشی است. بر اساس یافته های پژوهش، احتمال می رود که به یک نتیجه مفهومی درباره شاخص های ارزیابی سیاستگذاری فرهنگی نظام آموزش عالی برسیم که از طریق آن طراحی یک الگو می تواند وضعیت موجود سیاستگذاری فرهنگی نظام آموزش عالی را ارزیابی کند و زمینه لازم برای دستیابی به وضعیت مطلوب را فراهم سازد.

Identification and Accreditation of Cultural Policy Making Evaluation Indicators(A MetaSynthesis Study)

The significance of attention to culture and the emphasis which exists in upstream documents make research and recognition necessary in this field. So, identification and validation of cultural policy making evaluation indicators can help us know the cultural policy making performance and alleviate the shortcoming of the cultural policies, programs, and activities. Research method was qualititative with metasynthesis type. Findings suggest that cultural policy making evaluation indicators are represented through a structure that consists of eleven criteria identified as appropriateness, efficiency, cultural competence, ethics and epistemology, cultural consume and production, innovation culture, human development, access and equity and effectiveness. Based on the research findings, it is possible to reach a conceptual conclusion about cultural policy making evaluation indicators in higher education so that through it, designing a model can evaluate the existed status of higher education cultural policy making and provide the necessary context for achieving desired status.