سیاستگذاری راهبردی ایران در سوریه و عراق (2011-2020)

سیاستگذاری راهبردی ایران در سوریه و عراق تحت‌تاثیر بحران‌های منطقه‌ای شکل گرفته و دچار دگرگونی‌های عمیق در محیط امنیتی گردیده است. ایران از سال 2003 سیاست «ترمیم خلا منطقه‌ای» در جنوب‌غرب آسیا را در دستور کار قرار داد. سوریه و عراق در زمره کشورهایی محسوب می‌شوند که دچار بحران، بی‌ثباتی و ناامنی اجتماعی شدند. در این دوران تاریخی ایالات‌متحده از سیاست «موازنه هویتی» برای محدودسازی قدرت منطقه‌ای ایران استفاده کرد. سیاست موازنه هویتی، مبتنی بر نقش‌یابی گروه‌های بنیادگرا در مقابله با جمهوری اسلامی ایران بوده و به این ترتیب، زمینه برای ظهور جنگ مذهب علیه مذهب در جنوب‌غرب آسیا به وجود آمد. کشورهای رقیب منطقه‌ای همانند ایران، عربستان و ترکیه در ظهور بحران‌های جدید امنیتی سوریه و عراق نقش‌های متفاوتی ایفا نمودند. در انجام پژوهش از «روش نمونه‌پژوهی» در سیاستگذاری راهبردی و در حوزه‌های آشوب‌زده امنیت منطقه‌ای استفاده شده است. پرسش اصلی مقاله آن است که «سیاستگذاری راهبردی ایران در سوریه و عراق دارای چه ویژگی، روند و الگوی کنش تاکتیکی بوده است؟» فرضیه مقاله به این موضوع اشاره دارد که سیاستگذاری راهبردی ایران در سوریه و عراق دارای ویژگی هایی همانند «موازنه تهدید»، «ائتلاف‌سازی»، «مدیریت بحران» و «امنیت منطقه‌ای» بوده که در روند سازوکارهای «کنش پیشگیرانه» و با الگوی کنش تاکتیکی مقابله با تهدیدات جنگ کم‌شدت منطقه‌ای شکل گرفته است.

Iran’s strategic policy making in Syria and Iraq (20112020)

Iran’s strategic policy making in Syria and Iraq has been shaped by regional rises and has undergone profound changes in the security environment. Since 2003, Iran has been pursuing a policy of “regional vacuum repair” in Southwest Asia. Syria and Iraq are among the countries that have experienced crisis, instability and social insecurity.During this historical period, the United States used the policy of “identity balance” to limit the power of Iran’s regions. The politics of identity balance was based on the mapping of fundamentalist groups against the Islamic Republic of Iran. And thus paved the way for the emergence of a war of religion against religion in Southwest Asia. Rival countries such as Iran. Saudi Arabia and Turkey have played different roles in the emergence of new security crises in Syria and Iraq. In conducting the research, the “sample research method” has been used in strategic policymaking and in the troubled areas of regional security.The main question of the article is “What Is the nature, process and pattern of tactical action of Iran’s strategic policy in Syria and Iraq?” The hypothesizes of the article emphasize that “Iran’s strategic policy making in Syria and Iraq has features such as “threat balance”, “coalition building”, “crisis management” and “regional security” that are in the process of “preventive action” mechanisms and with a tactical action model. The Methodology of Article is based on data and context analysis.