سیاست‌های آموزشی و حقوق شهروندی کودکان در ایران

یکی از زمینه های مهم در تحقق حقوق شهروندی و شهروندی اجتماعی، برقراری عدالت آموزشی در سیاست های آموزشی می باشد. بررسی سیاست های آموزشی در کشور، نشان‌گر غلبه سیاست های نئولیبرال خاص ایرانی با تاکید برخصوصی سازی در سیاست های آموزشی و ایجاد نابرابری در این حوزه است و این، نشان‌گر تضاد بین فلسفه و اهداف سیستم با سیاست‌های موجود است. اجرای چنین سیاستی علیرغم تصریح اسناد بالادستی بر چنین حقی، دارای پیامدهای ناگواری بوده است و در نتیجه آن، بسیاری از کودکان که در بستر اقتصادی مناسبی قرار نداشتند از این حق به عنوان یکی از حقوق اولیه و بدیهی اجتماعی و شهروندی خود محروم شده و باعث ایجاد چرخه نابرابری در بلند مدت و تضعیف و عدم تحقق حقوق شهروندی گردیده است. این مقاله ضمن بررسی ابعاد مختلف این امر، درصدد پاسخ به این سوال می باشد که اجرای سیاست تعدیل اقتصادی، چه پیامدهایی بر تحقق حق آموزش به عنوان یکی از حقوق اساسی کودکان در ایران داشته است.

The education policy and the rights of children in Iran

The study of educational policies in the country shows the dominance of specific Iranian neoliberal policies with emphasis on privatization in educational policies and creating inequality in this area. This shows the contradiction between the philosophy and the goals and the existing policies. The result of such a policy, many children who were not in a suitable economic context were deprived of this right and have created a cycle of inequality and have weakened to realize citizenship rights. This article, while examining the various dimensions of this issue, seeks to answer the question of what consequences the implementation of the economic adjustment policy has had on the realization of the right to education as one of the basic rights of children in Iran