آسیب‌شناسی نقش کنشگران در ساختار حکمرانی انرژی خورشیدی ایران

ایران با شرایط جغرافیایی خود، از کشورهای با پتانسیل بالا در زمینه تولید انرژی خورشیدی می‌باشد که تاکنون از آن به نحو شایسته‌ای بهره‌برداری ننموده است. پژوهش حاضر در این راستا به بررسی آسیب‌شناسانه حکمرانی انرژی خورشیدی در ایران می‌پردازد. پژوهش حاضر از حیث هدف کاربردی و از منظر روش کیفی است. جامعه پژوهش 27 خبره دارای تجربه و تخصص در زمینه حکمرانی انرژی‌ خورشیدی در ایران هستند که با تکنیک گلوله برفی انتخاب شده‌اند. ابزار گردآوری داده‌ها مصاحبه نیمه‌ساختاریافته و داده‌های ثانویه، روش تحلیل داده‌ها، تحلیل محتوا و کدگذاری است. قلمرو زمانی مورد بررسی سال‌های 1380 تا سال 1398 می‌باشد. بر اساس تحلیل الزامات حکمرانی با رویکردی جامع، عدم انسجام سیاستی در اسناد سیاستی، فقدان هماهنگی افقی میان نهادهای سیاستگذار و تنظیم‌گر، عدم هماهنگی عمودی میان نهادهای سیاستگذار و اجرایی و همچنین ناتوانی شوراهای عالی از جمله شورای عالی انرژی در ایجاد هماهنگی سیاستی، در مجموع به عدم انسجام و یکپارچگی میان کنشگران که انرژی خورشیدی و عدم بهره‌برداری شایسته از آن در ایران منجر شده است.

The role of actors in the solar energy governance in Iran: A critical study

Due to its geographical conditions, Iran is one of the countries with high potential in the field of solar energy production, which has not been exploited properly. The present study investigates the critical study of solar energy governance in Iran. The present study in terms of applied purpose, in terms of qualitative method, and its research community are experts with experience and expertise in the field of solar energy governance in Iran. The sample size includes 27 people who have been selected by the snowball technique. Data collection tools are semistructured interviews and secondary data and the methods of data analysis are content analysis and coding. The temporal territory is from 2001 to 2019. Based on the findings, the research obtained from the analysis of governance requirements with a comprehensive approach, policy incoherence in policy documents, lack of horizontal coordination between policymakers and regulators, vertical lack of coordination between policymakers and executive bodies and the inability of Supreme Councils including the Supreme Energy Council to coordinate. Eventually, it’s have led to loss incoherence and integration among actors that solar energy and its lack of proper use in Iran.