زمان کوتاه سیاستگذاری عمومی در ایران

زمان سیاستگذاری عمومی در ایران بلند نیست. ایران صحنه سیاست‌هایکم دوام است و عمر سیاست‌ها نه در پیوند با عقلانیت و نتیجه‌شان که مرتبط با سیاست‌هاییاست که مبنای عقلانیت متصل به منطق مصلحت عمومی و منافع ملی آن، محل تردید است. در رژیم قدیم، عمر سیاستگذاری‌های عمومی در ایران دارازی عمر سلسله یا پادشاه را داشته است و در نظام فعلی دوام سیاست‌های عمومی در بسیاری عرصه‌های مرتبط با قوه مجریه به حداکثر دو دوره ریاست جمهوری تقلیل یافته است. چنین نظامی از سیاستگذاری یارای مقاومت در مقابل نظام‌های پرثباتی نظیر ایالات متحده آمریکا و یا شماری دولت‌های اروپایی را که پایداری و تداوم سیاست‌های عمومی را بنیاد اقدام عمومی کرده‌اند و هر تغییری را در سایه این استحکام و مداومت می‌بینند، نخواهد داشت. قطعا سیاست خارجی هر کشور ادامه سیاست داخلی آن کشور است.  این نوشته بر سه بخش استوار است. ابتدا، بنیادهای سیاسی وضع موجود را به طرح می‌گذاریم. در پی، نتایج برخاسته از آن را در شماری حوزه‌های سیاست عملی برمی‌شماریم و در آخر، پیشنهاداتی برای تغییر را پیش رو می‌گذاریم. طبعا، نگارنده جانب احتراز از قضاوت ارزشی را نگاه خواهد داشت و البته ساحت سیاستگذاری عمومی چون خود مبتنی بر اخلاق مسئولانه و نتیجه‌محوارنه است، ما را از این خطر تا حدود زیادی مصون می‌دارد. زمان بحران، متاملان را به گفتن از اسباب و تبعات و راههای مسالمت‌آمیز عبور از آن وامیدارد و در این زمان از بحران نگفتن، آن را انکار کردن و در باب آن نیاندیشیدن، خود، به گمان نگارنده، افتادن در دام قضاوت ارزشی است.

Wait

The implementation of public policies faces many problems. Implementation problems are rooted in a number of factors, including bureaucratic politics. The purpose of the present study is to explain the role of bureaucratic politics in the implementation of privatization law in Iran. The approach of this research is qualitative, and the method of qualitative content analysis has been used. Data collection tools were semistructured interviews and Fifteen of the privatization managers and practitioners were selected for the interview. This study showed that bureaucrats lose significant benefits by privatization. In general, they care about their personal interests. They refuse to accept responsibility and execute risky verdicts. In order to safeguard their interests, they try to influence the privatization policy by distorting and censoring the firms’ information, misinterpreting the law, failing to properly perform their duties, improperly enforcing the law, and creating the wrong structure and organization. Therefore, one of the main obstacles to the implementation of the privatization policy in Iran is bureaucratic politics. Understanding the actions and behaviors of bureaucrats and using appropriate strategies to manage them can reduce the difficulties of implementing this policy and increase the likelihood of its success.