بررسی رابطه‌ حاکمیت ملی-محلی در تهران بر پایه‌ قانون اساسی

در این نوشتار، با توجه به شرایط موجود مدیریت کلان‌شهر تهران، موانع پیش‌روی اجرای قانون اساسی، با هدف تنظیم رابطه پایدار میان حاکمیت ملی و محلی بررسی می‌شود. قانون اساسی از خلال نظام شورایی رویکردی بر پایه‌ی قدرت سپاری دارد اما مشکلات کنونی تهران به وجود اغتشاش در این رابطه دلالت دارد. از آنجا که مجموعه‌ای از تنظیمات سیاسیِ رسمی ‌و غیررسمی‌ با میانجی‌گری تداخلات میانِ بسترِ ساختاری، فرهنگ سیاسی و بازیگران سیاسی، وجود دارد، بررسی موانع اجرای قانون اساسی بر اساس روابط میان ساختار، فرهنگ و عاملیت صورت می گیرد. این پژوهش از نوع کاربردی است. یافته‌ها بر اساس روش دلفی، از نظرات خبرگان بدست آمد و پس از اجرای سه راند با روش تحلیل محتوی کیفی دسته‌بندی و با آزمون فریدمن رتبه‌بندی شد. نتایج‌‌ نشان داد که «تمرکزگرایی ساختار حاکمیت ملی به علت ترس از تضعیف قدرت» و «وجود اقتصاد سیاسی رانت پایه» در سطح ساختاری سبب اغتشاش در تنظیم رابطه‌ی حاکیمت ملی و محلی در تهران شده است.

Study of national and local sovereignty relationship in Tehran based on the constitution

Considering the conditions of Tehran metropolis management, the obstacles to implementation of the Constitution are identified with the aim of establishing a sustainable relationship between national and local sovereignty. Although, the constitution offers a power devolution based on the Soviet system, Tehran’s disputes suggests disorderliness in this regard. Since there is a collection of formal and informal political settings, the obstacels can be investigated by the relationship between a set of Structure, Culture, and Agency. Based on the Delphi method, findings are obtained from the views of experts and are assorted by content analysis and ranked by Friedman test after three rounds. The results demonstrated that the barriers are “The centralization of the structure of national sovereignty due to fear of power weakening” and “a political rentbased economy” at the structural level which have caused turmoil in regulating the relationship between the national and local sovereignty in Tehran.