آسیب شناسی سیاستگذاری موسیقی در جمهوری اسلامی ایران

موسیقی از هنرهای اصیل ایرانی و از مهمترین ارکان فرهنگ های قومی است که امروزه نقش هویت بخش غیرقابل انکاری خصوصا در میان قشر جوان یافته است. قوانین ایران براساس مبانی اسلامی وضع می شوند و موسیقی همچنان یکی از مسایل مبهم و بحث برانگیز در فقه اسلامی است که همین امر سبب ایجاد حساسیت هایی پیرامون آن گردیده است. موسیقی هنری فراگیر و محبوب است اما خلاء وجود سیاست گذاری های مدون برای استفاده از ظرفیت عظیم فرهنگی و هنری آن از نقاط ضعف جمهوری اسلامی به شمار می رود که اینک در چهلمین سالگرد انقلاب، در مواجهه با امر موسیقی در جایگاهی قرار دارد که شاید دور از ذهن ترین تصویر در سال های ابتدایی انقلاب بوده باشد. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیل سیستمی و با نگاهی به چرخه سیاست گذاری عمومی، روند سیاست گذاری موسیقی را با برشماری مولفه های ورودی، طراحی و اجرا بررسی کرده و در انتها با ذکر نتایج حاصل از سیاست ها به ارزیابی عملکرد دولت جمهوری اسلامی پرداخته است. به نظر می رسد رویکرد جمهوری اسلامی به هنر رویکردی به اصطلاح افلاطونی است که فعالیت هنرمند را تنها تحت نظارت دائمی حاکمان مجاز می داند. از طرفی کمبود امکانات و ضعف منابع مالی با نگاه افلاطونی همخوانی نداشته و موجب عدم کارایی دولت گشته است. چنانچه دولت با تغییر در نگرش خود، روشی ارسطویی را در مواجهه با مساله موسیقی در پیش گرفته و پیشگام آموزش موسیقی ملی ایرانی در نظام آموزش و پرورش باشد، بی شک گام مهمی در ارتقای سطح سلیقه موسیقیایی افراد، خصوصا نسل های آینده خواهد برداشت. همچنین باید با تدوین سیاست های کلی و تعیین مصادیق، از جزییات امر پرهیز نموده و با اتخاذ سیاست های اقتصادی مناسب و اخذ مالیات از فعالیت های موسیقی بخش خصوصی، توان حمایت از هنرمندان ملی، احیای موسیقی نواحی و نشر موسیقی اصیل ایرانی را به دست آورد.

Analysis music policy making in Islamic republic of Iran

Music is one of the original Iranian arts and one of the most important pillars of national cultures, which today has an undeniable role as an identifier. Iranian law is based on Islamic principles, and music remains one of the most controversial issues in Islamic jurisprudence, which has given rise to sensitivities about the subject of music. Art music is pervasive and popular, but the void of policymaking to exploit this cultural and artistic capacity is one of the weaknesses of the Islamic Republic, which now on the 40th anniversary of the victory of the revolution, it faces the subject of music, which was unthinkable image in the early years of the revolution. The present study, Using the system analysis method and looking at the public policy cycle, examines the process of music policy making by specifying  the input, design and implementation components, and finally, by highlighting  the results of policies to evaluate government performance. It seems, government of Iran’s approach to art and especially music to be Platonic approach that permits artist activity only under the constant supervision of rulers. On the other hand, the economic situation, including the lack of financial resources and resources in the field of music, did not fit with the Platonic view, which led to the weakness and inefficiency of the government. If the government changes its attitude, adopts an Aristotelian approach to the issue of music, and pioneers the teaching of authentic and national Iranian music, it will undoubtedly be an important step in enhancing the musical taste of individuals, especially future generations. It also needs to avoid going into details by adopting general policies and clear guidelines, and by adopting sound economic policies and taxing privatesector music activities, it has gained the ability to fully support indigenous artists, revitalize local music and to publish original Iranian music.