شناسایی دلایل در دستورکار قرار نگرفتن مسئله افزایش سطح آب دریا در خط‌مشی‌های دولت

افزایش سطح آب دریا یکی از خطرناکترین پیامدهای ناشی از تغییر اقلیم است که تهدیدی جدی برای مناطق ساحلی کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه است. هدف از پژوهش حاضر، استفاده از مدل چهارچوب جریانات چندگانه کینگدون‌ به منظور شناسایی عواملی است که از افزایش سطح آب دریا به عنوان یک مساله نیازمند دستورگذاری خط‌مشی در مناطق ساحلی جنوبی ایران ممانعت به عمل می‌آورد. روش پژوهش از نوع آمیخته و از نظر گردآوری داده‌ها نیز از نوع تحقیقات کیفی و اکتشافی است که با استفاده از تکنیک دلفی انجام گردید. اعضای پنل دلفی در مجموع 10 گویه را مطرح نمودند که در نهایت 9 گویه بیشترین ضریب اهمیت را به ترتیب اولویت کسب نمودند.نتایج بیان می‌کنند که دیدگاه‌های مبهمی در سطوح خط‌مشی‌گذاری نسبت به افزایش سطح آب دریا به عنوان یک مساله عمومی وجود دارد و اجماع نظر روشنی درخصوص لزوم توجه به این مساله وجود ندارد.

Identification of Factors Prevent Sea Level Rise from Rising onto the Policy Agenda in the Government’s Policies

Sea level rise is one of the most dangerous outcomes of climate change, which poses a serious threat to the coastal areas of developed and developing countries. This study identifies the factors that prevent the sea level rise in being recognized as problems requiring policy agenda setting by using Kingdon’s multiple streams framework model. The mixed research method applied in this research and in terms of data collection, qualitative and exploratory research was carried out by using Delphi technique. The members of the Delphi panel presented 10 items and finally, in order of priority, 9 items received the highest importance factor. Research findings state that there are ambiguous perspectives on policymaking levels towards increasing sea level rise as a public problem, and there is no consensus on the need for attention to this issue.