سیاستگذاری عمومی در حوزه تقویت شناختی

علوم شناختی یکی از دانش های نو است. این رشته از زیرمجموعه های علم اعصاب، روان شناسی، زبان شناسی، هوش مصنوعی و فلسفه ذهن تشکیل شده است و کاربرد وسیعی در رشته های فرعی مانند پزشکی، آموزش و پرورش، جامعه شناسی، سیاست، علوم اطلاعات، ارتباطات و رسانه های گروهی، مهندسی پزشکی، مهندسی فرمان و کنترل و حتی علوم دفاعی و جنگ پیدا کرده است. تقویت شناختی بر تکنیک های داروی و غیر داروی به منظور ارتقا عملکرد و توانمندی مغز تاکید دارند و به نوعی زیباسازی و توانمندسازی شناخت هستند. حال اینکه این تکنیک ها ماهیتاً اخلاقی هستند یا خیر و تاثیرات هریک به چه صورتی می تواند بر جامعه اجتماعی پیاده شود، جای سوال محققان است. در این میان نقش دولت به عنوان سیاستگذار، در این حوزه بسیار با اهیمت است. در این مقاله به معرفی علوم شناختی، تقویت شناختی، تحلیل های پیرامون مسائل اخلاقی و اجتماعی و نقش دولت به عنوان سیاستگذار در این دانش می پردازیم.

Public Policy on Cognitive Enhancement

Cognitive science is one of the new knowledge. This discipline consists of subsets of neuroscience, psychology, linguistics, artificial intelligence and philosophy of mind and has been widely used in sub disciplines such as medicine, education, sociology, politics, information science, communication and media, medical engineering, command and control engineering, and even defense and war science. Cognitive enhancement emphasizes drug and nondrug techniques to enhance brain function and ability, and they are somehow aesthetic and empowering cognition While these techniques are essentially ethical or not, and the effects of each one can be applied to the social community, the researchers are in the position of the researchers. In this regard, the role of the government as a policymaker is very much in this area. This paper introduces cognitive science, cognitive enhancement, analyzes of ethical and social issues, and the role of the state as a policymaker in this knowledge.