جمع‌سپاری خط‌‌مشی و جلب مشارکت عامّه در فرایند خط‌مشی‌‌گذاری عمومی: درس‌آموزه‌هایی برای ایران

یکی از مقدمات رسیدن به الگوی مناسب مشارکت مردمی در اداره کشور، مرور الگوها و روش‌های موجود سایر کشورها و استفاده از پشتوانۀ علمی آن‌ها، درس‌آموزی از تجربۀ عملی آن‌ها و تلاش برای بکارگیری یافته‌ها با توجه به شرایط و اقتضائات خاص کشور است. هدف از این پژوهش مرور مختصر سه مرحله مذکور در رابطه با یکی از روش‌های نوین مشارکت، به نام «جمع‌سپاری خط‌مشی»، با استفاده از روش تحقیق اسنادی است. لذا در این نوشتار ضمن معرفی اجمالی روش‌های مشارکت عمومی، به تبیین روش‌ جمع‌سپاری می‌پردازیم و راه‌‌های اجرایی، مزایا، الزامات و چالش‌های پیش روی تحقق آن را بیان می‌کنیم و در این راستا به نمونه‌هایی از تجربیات خارجی جمع‌سپاری خط‌مشی اشاره می‌نماییم. در نهایت، به ذکر توصیه‌هایی سیاستی درخصوص انتقال این روش به نظام اداری و خط‌مشی‌گذاری ایران پرداخته و نمونه‌های آغازین جمع‌سپاری در ایران را معرفی می‌نماییم.

Policy Crowdsourcing and Attracting Public Participation in the Public Policymaking Process: Lessons learned for Iran

One of the prerequisites for reaching appropriate public participation paradigm (model) in administration of the country, is reviewing existing patterns and methods in other countries, and benefiting from their scientific backing, learning from their practical experience, and trying to apply this findings with attention to the specific condition and requirements of the country. In this research, we try to do three mentioned stages briefly, about one of the new participation methods, called policy crowdsourcing. So in this article, we first present brief typology of public participation methods, then define crowdsourcing and present its executive methods, advantages, requirements, and challenges and in this regard, also mention examples of foreign policy crowdsourcing experiences. Finally, we mention some points about the transfer this method to Iran’s administrative and policymaking system and introduce the policy crowdsourcing early samples in Iran.