دیپلماسی تسمه ارتباطی و سیاستگذاری هسته‌ای امریکا در برنامه جامع اقدام مشترک

نظریه تسمه ارتباطی را می‌توان از مدل‌های سیاستگذاری امنیتی امریکا دانست که در برنامه جامع اقدام مشترک مورداستفاده قرار گرفته است. در مدل تسمه ارتباطی، منافع مختلف بازیگران دیپلماسی هسته‌ای براساس همکاری چندجانبه با یکدیگر پیوند می‌یابد. تکنیک اساسی برای تحقق مدل تسمه ارتباطی در سیاستگذاری راهبردی امریکا، بهره‌گیری از سازوکارهای دیپلماتیک بوده است. دیپلماسی در سیاستگذاری راهبردی می‌تواند الگوی روابط کشورها را براساس نیازهای ساختار نظام بین‌الملل تغییر دهد. فرآیند سیاستگذاری هسته‌ای امریکا در برابر ایران براساس همکاری ساختار اجرایی، نهادهای اجتماعی و اتاق‌های فکر شکل می‌گیرد. هریک از سه حوزه یاد شده، وظایف و فعالیت‌های خود را در قالب ضرورت‌های سازمانی، ساختاری، اجتماعی و بین‌المللی انجام می‌دهند. دانش سیاستگذاری در امریکا معطوف به چگونگی ارتباط حوزه‌های تصمیم‌گیری ساختاری با ضرورت‌های راهبردی و بین‌المللی است. پرسش اصلی این مقاله به این موضوع اشاره دارد که: «سیاستگذاری راهبردی امریکا در روند برنامه جامع اقدام مشترک دارای چه ویژگی‌هایی بوده است؟» فرضیه مقاله به این موضوع اشاره دارد که: «دیپلماسی هسته‌ای از طریق همکاری و مشارکت سازنده قدرت‌های بزرگ انجام گرفته و منجر به توافق بین‌المللی گردیده است.» در تبیین مقاله از نظریه تسمه ارتباطی «پائول شارپ» استفاده می‌شود. در این نظریه، مسیر دیپلماتیک نقش تعیین‌کننده‌ای در نتایج نهایی خواهد داشت. به هر میزان که مسیر دیپلماتیک دارای انسجام بیشتری باشد، نیل به نتیجه از امکان‌پذیری بیشتری برخوردار می‌شود.

Shutter communication diplomacy and US nuclear policy making in Comprehensive Joint Action Program

Shutter communication theory can be considered as the center of the US security policy models used in the Comprehensive Joint Action Program. In the model of communication, the various interests of nuclear diplomacy act on the basis of multilateral cooperation with each other actors. In this process, the policymaking model will only cross the diplomatic route. The main task of contributing countries in multilateral strategic cooperation, such as nuclear diplomacy, is based on an accurate assessment of the opportunities created to maximize benefits. The basic technique for implementing shutter communication model in US strategic planning has been used on diplomatic mechanisms. Diplomacy in strategic policy making can change the pattern of relations between cooperative countries. This process is based on the structure of the international system. The US nuclear policy process against Iran is shaped by the cooperation of executive structures, social institutions and think tanks. Each of the three subjects performs their duties and activities in the organizational, structural, social and international contexts. The policy making knowledge in the United States focuses on how strategic decisionmaking are interlinked with strategic and international necessaries. The main question in this article is that: "What are the characteristics of US strategic planning in the process of comprehensive joint action program?" The hypothesis of the article points that "nuclear diplomacy has been carried out through the cooperation and participation of the Iran and great powers. This process has led to an international agreement." For explaining the article, has used the Paul Sharp’s shutter communication theory. In this theory, the diplomatic path will have a decisive role in the final results. Diplomatic cohesion has affective role for achieving the best result.