بررسی ارتباط بین رضایت شغلی و عدالت سازمانی با اهمال کاری (مطالعه موردی: هیات‌های ورزشی شهر همدان)

هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط رضایت شغلی و عدالت سازمانی با اهما‌ل‌کاری در بین کارکنان هیات‌های ورزشی شهر همدان بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل 282 نفر از کارکنان هیئت های ورزشی شهر همدان بودند که نمونه ای تصادفی از کارکنان به حجم 162 نفر انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های تعلل‌ورزی تاکمن (1991)، رضایت شغلی بری فیلد و روث (1951) و عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (1993) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسش‌نامه‌ها، توسط افراد صاحب‌نظر بررسی و تایید شدند. پایایی پرسشنامه های تعلل ورزی، رضایت شغلی و عدالت سازمانی با روش آلفای کرونباخ به ترتیب 0.76، 0.71، 0.89 به دست آمد. داده‌های گردآوری شده از طریق ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین رضایت شغلی و اهمال‌کاری و عدالت مراوده‌ای با اهمال‌کاری همبستگی معناداری وجود ندارد. نتایج نشان داد همبستگی منفی معنادار بین عدالت سازمانی کل، عدالت توزیعی، عدالت رویه‌ای با اهمال‌کاری وجود داشت. همچنین نتایج رگرسیون به روش گام به گام نشان داد که عدالت توزیعی و رویه‌ای تبیین کننده مناسبی برای اهمال‌کاری می باشند. مدیران می‌توانند با استفاده از توزیع‌های مناسب و اتخاذ رویه‌های منصفانه در سازمان میزان عدالت توزیعی و رویه‌ای را افزایش داده و از این طریق میزان اهمال‌کاری و کم‌کاری کارکنان را در سازمان به حداقل ممکن تقلیل دهند.