ارتباط جهت‌گیری هدفی و اضطراب رقابتی با عملکرد ورزشی کشتی‌گیران جوان

هدف این پژوهش، تعیین ارتباط جهت‌گیری هدفی و اضطراب رقابتی با عملکرد کشتی‌گیران جوان بود. مطالعه حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه کشتی‌گیران جوان شرکت‌کننده در مسابقات قهرمانی استان اردبیل سال 1393، با تعداد 150 نفر بودند. نمونه آماری نیز با توجه به حجم جامعه به صورت کل‌شمار انتخاب شد. ابزار پژوهش؛ پرسش‌نامه استاندارد جهت‌گیری هدفی در ورزش( دودا و نیکولز، 1992) ، پرسش‌نامه اضطراب رقابتی (مارتنز ، ویلی و بارتن، 1990) و مطالعه نتایج کشتی‌گیران بود. که پایایی پرسش‌نامه ها به ترتیب 80/0 و 90/0 گزارش شده است. نتایج نشان داد که بین جهت‌گیری هدفی و عملکرد ورزشی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. ارتباط جهت‌گیری هدفی تکلیف‌محور و عملکرد ورزشی مثبت و معنادار بود، اما ارتباط جهت‌گیری هدفی خود‌محور و عملکرد ورزشی معنادار نبود. همچنین بین اضطراب رقابتی و عملکرد ورزشی رابطه معنادار و منفی وجود داشت. مدل رگرسیون لوجستیک نشان داد که غیر از متغیر خودمحوری، دو متغیر دیگر 4/76 درصد قادر به پیش‌بینی تغییرات متغیر وابسته عمکلرد می‌باشند. نتایج نشان داد که برای بهبود عملکرد ورزشی، بایستی به نوع جهت‌گیری هدفی ورزشکاران و سطح اضطراب رقابتی آنان توجه بیشتری شود.