ارتباط بین اضطراب صفتی رقابتی با عملکرد ورزشکاران زن معلول در ورزش های انفرادی منتخب تهران

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین اضطراب صفتی با عملکرد ورزشکاران زن معلول در رشته های ورزشی دو و میدانی، شنا، تیراندازی و تنیس روی میز در تهران میباشد. نوع پژوهش کاربردی، توصیفی ـ همبستگی است و داده های لازم به صورت میدانی و با ابزار پرسشنامه جمع آوری شد. در این پژوهش از 3 پرسشنامه دموگرافیک، اضطراب صفتی رقابتی (scat) و پرسشنامه عملکرد ورزشکاران چاربونیو(2001) استفاده شد. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل تمامی ورزشکاران زن معلول رشته‌های ورزشی منتخب انفرادی درتهران به تعداد 83 نفر شامل 22 نفر در رشته دو و میدانی، 18 نفر در رشته تیراندازی، 22 نفر در رشته تنیس روی میز و 21 نفر شنا می باشند. جهت تجزیه وتحلیل داده‌ها، از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و anova٬ در سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین اضطراب صفتی با عملکرد ورزشی ورزشکاران رشته تنیس روی میز ارتباط منفی معناداری یافت شد و در سه رشته دیگر ارتباط معناداری یافت نشد. اضطراب صفتی پیش‌بین معنی‌داری برای عملکرد ورزشکاران زن معلول تهران نیستند.