اثربخشی تمرینات ورزش مغزی بر نشانه‌های نقص توجه و تمرکز، خودکارآمدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی در دانشجویان

مطالعۀ حاضر با هدف تعیین اثربخشی تمرینات ورزش مغزی بر کاهش نشانه‌های نقص توجه و تمرکز و افزایش خودکارآمدی تحصیلی و عملکرد تحصیلی در دانشجویان انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات تجربی شامل یک طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بود. نمونۀ آماری شامل 30 دانشجوی دانشگاه سمنان بود. ابتدا از 120 دانشجوی دختر که میانگین نمرات عملکرد تحصیلی آن‌ها پائین‌تر از 15 بود به شیوه تصادفی انتخاب شدند و به شیوه تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند و به آزمون‌های خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان اومن و فرامن (1988)، و پرسشنامۀ مهارت‌های تمرکز سواری و اورکی (1394) قبل و بعد از مداخله پاسخ دادند و نمرات عملکرد تحصیلی آن ها نیز ثبت شد .گروه آزمایش تمرینات ورزش مغزی را طی 8 جلسۀ 30 دقیقه‌ای (هفته‌ای دو مرتبه) انجام دادند. برای گروه کنترل نیزیک سری حرکات کششی و نرمشی که تاکنون ثابت نشده بر توجه و تمرکز موثر هستند، اجرا شد.. تحلیل آماری نشان داد که میانگین نمرات مهارت‌های تمرکز (0.01 >p و 288.910 = f)، خودکارآمدی تحصیلی (0.01 >p و 429.528 = f) و عملکرد تحصیلی (0.01 >p و 181.022 = f) در مرحلۀ پس‌آزمون گروه آزمایش افزایش معناداری را نشان داد. اما این تغییرات در گروه کنترل، معنادار نبود. براساس

The Effectiveness of Brain Gym in Increasing Academic Self-Efficacy, Academic performance and reduction concentration and attention defect of university student

Objective: This study aims to identify the effectiveness of Brain Gym in reducing concentration attention defect and increasing academic selfefficacy and academic performance in university students. Method: this study is a quasiexperimental study involved two groups of fifteen students that were allocated into Brain Gym intervention and control group. The Brain Gym intervention group performed Brain Gym exercise on a daily basis for eight weeks. They were allocated with 30 – minutes Brain training game for each person in a group during free time at university .Data for the attention, academic selfefficacy and academic performance that were collected during pre and post – test using three instruments: 1) Owen and Freeman college Academic selfefficacy test, Sevari and Oraki concentration, and academic performance test. Measurements were assessed before intervention and end of intervention Results: the finding of the study show a significant increment of attention and concentration among participants in the intervention group, the finding also shows a significant increment for academic performance and academic selfefficacy in the intervention group. Conclusion: this study provides alternative to university students and psychologists to provide appropriate concentration and attention stimulus that could fulfill the needs of university students in university and at home.