اثر حسن نیت در ثبوت خیار تدلیس در نکاح
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
مرتاضی احمد ,نژادسالاریه محجوبه
|
|
منبع
|
مطالعات جنسيت و خانواده - 1395 - دوره : 4 - شماره : 2 - صفحه:35 -67
|
|
چکیده
|
عقد نکاح به سبب اهمیت و تاثیر آن در جامعه و نظم عمومی، موارد انحلال مشخص و محدودی دارد که از این موارد می‌توان به تدلیس یاد کرد. مراد از تدلیس، پنهان کردن نقص و عیب یا ابراز صفت کمالی است که برای مشروط‌علیه به صورت شرط تبانی در عقد یا صریح ضمنی، شرط می‌شود و پس از عقد روشن می‌گردد که مشروط‌علیه دارای صفت شرط‌شده نیست. در ثبوت خیار به سبب تدلیس در نکاح، بنا بر ماده 1128 قانون مدنی هیچ تردیدی وجود ندارد و فقیهان و حقوق‌دانان بر ثبوت آن اتفاق‌نظر دارند؛ ولی آنچه محل بحث و تردید است، اثر وجود حسن‌نیت در مدلّس و مشروط‌علیه است؛ بدین‌معنا که فرد متعهد در انجام تدلیس خود حسن‌نیت داشته باشد، نه سوء‌نیت و قصد فریب و خدعه. در این صورت نیز به نظر نگارندگان پژوهش پیش‌رو که به روش توصیفی تحلیلی و با استناد به منابع کتابخانه‌ای نگاشته شده، برای متعهد‌له، حق فسخ به سبب خیار تدلیس ایجاد می‌شود؛ زیرا بنا بر قول برخی از فقیهان، اطلاق مواد قانونی و دیدگاه برخی حقوق‌دانان و به استناد اطلاق ادله باب، اعم از روایات مربوط به عیوب مجوز فسخ نکاح، غشّ، بیع مرابحه، تصریه و تدلیس ماشطه و نیز شاخص‌های مطرح برای حیله مدنی از یک سو و نبود دلیل خاص مخالف از سوی دیگر، خیار تدلیس، در فرض نداشتن سوء‌نیت و قصد فریب و در صورت وجود حسن‌نیت نیز اثبات می‌شود و فقط وجود سوء‌نیت، دلیل ثبوت خیار تدلیس در نکاح نیست.
|
|
کلیدواژه
|
حسن‌نیت، تدلیس، نکاح، عیوب مجوز فسخ نکاح، خیار تدلیس
|
|
آدرس
|
دانشگاه تبریز, ایران, دانشگاه تبریز, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
mahjobe.salar@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|