«منع تشبه به جنس مخالف» به مثابه قاعده فقهی

این پژوهش با روش فقهی به بررسی روایات منع تشبه به جنس مخالف می‌پردازد و می‌کوشد به این پرسش پاسخ دهد که آیا این روایات، ظرفیت لازم برای پشتیبانی یک قاعده فقهی در حوزه مباحث جنسیتی را دارد. برای پاسخ به این پرسش، پس از ذکر نکاتی در اهمیت قاعده‌سازی و خطورت تشبه به جنس مخالف، ویژگی‌های قاعده و لوازم قاعده‌سازی بیان می‌شود. در پی آن با توصیف و تبیین مضمون روایات و بررسی اسناد و دلالت و مفاد آنها، به این نتیجه می‌رسیم که گزاره‌های مربوط به منع تشبه به جنس مخالف، شمول و کلیت لازم برای تطبیق را در اختیار قرار می‌دهد و می‌تواند تحت عنوان قاعده فقهی «تحریم تشبه النساء بالرجال والعکس» در حوزه فقه فردی و حاکمیتی مطرح شود. طرح این قاعده در حوزه فقه حکومتی و سیاستگذاری‌های کلان اجتماعی، با دلایل متقن‌تری قابل‌پیگیری است.